گفتگو با دكتر دنیز فردی در برنامه خشت اول
دكتر فردی در این برنامه گفت : اوقات فراغت فرصتی برای تسكین روح و روان ماست. او در ادامه افزود :
همه انسان ها ترجیح می دهند وقتی از كارهای محول شده بر دوش شان فارغ و رها می شوند خود را مشغول به كارهایی كنند كه به آن علاقه دارند و از آن لذت می برند.
روانشناسان معتقدند كه اوقات فراغت و سرگرمی تاثیر بسزایی در پرورش قوای جسمانی و ذهنی افراد دارد و در بخش ها و قسمت های مختلفی بودن یا نبودن اوقات فراغت تاثیر زیادی در سبك زندگی افراد دارد.
و همچنین انجام فعالیت هایی كه افراد دوست می دارند در جلوگیری و یا درمان بسیاری از اختلالات رفتاری و ذهنی تاثیر گذار است.اهمیت اوقات فراغت در بهداشت روانى
انسان تمایل دارد در اوقاتى كه از كار اجبارى و وظیفه‌اى فارغ مى‌شود به نوعى به تفریح و یا سرگرمى بپردازد. این تمایل جزء نیازهاى انسان محسوب مى‌شود چگونگى گذارندن اوقات فراغت در هر جامعه به عوامل متعددى بستگى دارد كه باید به فرهنگ، امكانات مالى فردى و اجتماعى به‌عنوان دو عامل مهم اشاره نمود. امروزه روانشناسان عقیده دارند كه تفریح و سرگرمى نقش مهمى در پرورش قواى جسمانی، فكری، اخلاقى و رفتارى افراد دارد و چنانچه از این اوقات به‌خوبى و به طرز صحیح استفاده شود در پیشگیرى از انحرافات و كجروى‌ها مى‌‌تواند به‌نحو چشم‌گیرى مؤثر باشد. در اوقات فراغت باید افراد فرصت‌هائى داشته باشند تا هدف‌هاى مشخص و معینى را دنبال نمایند و به رشد همه‌جانبهٔ شخصیت خود بپردازند. اوقات فراغت نوجوانان به‌ویژه باید طورى برنامه‌ریزى شود كه هم سازندگى و هم حذف عوامل مزاحم را به دنبال داشته باشد. مثلاً نوجوانانى كه در اوقات فراغت خود ورزش مى‌كنند و یا به انجام كارهاى هنرى مى‌پردازند ذهن خود را از پرداختن به امور ناراحت‌كننده، اضطراب‌آور كه موجب آزردگى روانى مى‌گردد به طرف فعالیت‌هاى لذت‌بخش و آرام‌بخش سوق مى‌دهند. از طرف دیگر ذكر این نكته ضرورى به‌نظر مى‌رسد كه چنانچه نوجوانان اوقات فراغت خود را صرف فعالیت‌هاى غیرموجه و مصر نمایند نه تنها كمكى به بهداشت روانى آنها نمى‌شود بلكه خود زمینهٔ بروز انحراف خواهد بود. او در پایان افزود : واقع امر این است كه غالب رفتارهای نامطلوب و كنش های غیراجتماعی و ضداجتماعی، ناشی از اكتساب های محیطی و شكل گیری تدریجی عادات نادرست فردی و اجتماعی است، چرا كه در جریان زندگی روزمره و اشتغال های ذهنی مستمر تحصیلی و شغلی و حرفه ای، فرصت چندانی برای اندیشیدن و بازنگری به كنش ها و واكنش ها و عادت های كلامی و رفتاری خود نمی یابیم و بدون آن كه خواسته باشیم، اراده و آگاهی و همه ی وجودمان را در میان حلقه های زنجیره ای از عادت ها محبوس كرده و فرصت اندیشه و ابتكار را از خود سلب می كنیم.
اوقات فراغت، اگر چه وقت و زمان اندكی هم باشد، شرایطی را فراهم می آورد كه در خلوت و تنهایی خود، به دور از هرگونه اشتغال ذهنی و تكالیف معین، آزادانه و آگاهانه و با میل و اشتیاق، نگاهی دوباره به خود و رفتارهایمان داشته باشیم . بنابراین اوقات فراغت بهترین فرصت است برای:
-اصلاح كلام و گفتارهای بین فردی و تمرین محاوره ی متین اجتماعی توام با آرامش خیال و بدون تكلیف و تكلف؛
-خویشتن داری و صبوری و حذف واكنش های خام و هیجانی در برابر محرك های روانی؛
