چهارم تیرماه سال 1298، حدود دو سال پس از پیروزی انقلاب اكتبر، دولت شوروی (با تسلیم یادداشتی به دولت ایران) اصول سیاست خود در قبال ایران را تشریح كرد.
پس از روی كار آمدن «چیچیرین» و قرار گرفتن وی در منصب كمیسر خارجی این اقدامات تداوم یافت. وی در بیست وپنجم ژوئن 1919/ 4 تیر 1298 در نامهای به دولت ایران، كلیهی امتیازات تحصیلی روسیهی تزاری را به صورت یك جا لغو و باطل اعلام كرد. در بخشی از این نامه آمده بود:
1ـ تمام بدهیهای ایران مطابق تقبلات زمان تزاری الغا میشود؛
2ـ روسیه به مداخلهی خود در عواید ایران از قبیل گمركات و تلگرافخانهها و مالیاتها پایان میدهد؛
3ـ دریای خزر برای كشتیرانی در زیر پرچم ایران آزاد اعلام میشود؛
4ـ سرحدات شوروی با ایران مطابق ارادهی سكنه سرحدی معین خواهد شد؛
5ـ تمام امتیازات دولت روس و امتیازات خصوصی باطل و از درجهی اعتبار ساقط است؛
6ـ بانك استقراضی ایران با تمام متعلقات، ملك ایران اعلام میشود؛
7ـ خطوط تلگراف و راههای شوسهی ساخته شده در طول جنگ به ملت ایران واگذار میشود؛
8ـ اصول محاكمات و قضاوت سابق كنسولها كلاً باطل میشود؛
9ـ میسیون روحانی ارومیه منحل میشود؛
10ـ تمام اتباع روسیهی متوطن در ایران مكلف هستند كلیهی عوارض و مالیاتها را بالسویه با اهالی تأدیه نمایند؛
11ـ سرحد ایران و روس برای عبور آزاد و حمل مالالتجاره باز میشود؛
12ـ به ایران اجازهی ترانزیت مالالتجاره از روسیه داده میشود؛
13ـ دولت روسیه از هرگونه مشاركت در تشكیل قوای مسلح در خاك ایران صرفنظر مینماید؛
14ـ دولت روسیه به ملغی شدن كارگزاریها رضایت میدهد؛
15ـ به ایران اجازه داده میشود كه در كلیهی شهر و بخشها ی شوروی كنسول تعیین نماید.