سعید ابوطالب، فعال هنری، مستندساز و نماینده سابق تهران در مجلس شورای اسلامی در رادیو فرهنگ و در تشریح تأثیرگذاری سیاسی امام موسی صدر در جامعه لبنان، بر نقش محوری ایشان در ایجاد خودباوری و انسجام میان شیعیان تأكید كرد. ابوطالب معتقد است كه این اقدامات، راه را برای حضور عادلانه شیعیان در ساختار سیاسی لبنان و كسب جایگاه شایسته هموار ساخت.
بخشی از برنامه «سرزمین من»، كه به مناسبت سالروز ربوده شدن امام موسی صدر از رادیو فرهنگ پخش شد سعید ابوطالب، فعال هنری، مستندساز و نماینده سابق تهران در مجلس شورای اسلامی، به تبیین ابعاد تأثیرگذاری سیاسی امام موسی صدر در جامعه لبنان پرداخت.
وی در پاسخ به سوالی درباره مهم‌ترین دستاورد سیاسی امام صدر در لبنان، ابتدا به ارتباط میان تأثیرگذاری اجتماعی و سیاسی ایشان اشاره كرد و گفت: در واقع آن تأثیر اجتماعی هم كه حضرت امام موسی صدر در لبنان می‌گذارند، دلالتش به سمت ایجاد موازنه عادلانه قدرت است. نه اینكه قدرت را به دست بگیرند، بلكه جامعه مظلوم و محروم شیعیان هم بتوانند در واقع در ساختار سیاسی حضور داشته باشند و به عنوان یك طایفه بزرگ دیده شوند
ابوطالب، تشكیل مجلس اعلای شیعیان در لبنان را اولین حركت مهم در این راستا دانست و افزود: انسجام دادن به طبقه شیعه كه حالا آن موقع اقلیتی محسوب می‌شدند كه تحت فشار و ظلم بودند... لبنان در معادلات سیاسی، طایفه‌ای دست به دست شده بود و طوایفی كه وابستگی غربی داشتند، در قدرت سهیم می‌شدند. امام موسی صدر، ابتدا به عنوان یك مصلح و اندیشمند، سعی كردند خودباوری را به جامعه محروم و مظلوم شیعیان لبنان ببخشند و آن‌ها را به این باور برسانند كه می‌توانند بخشی از جامعه سیاسی باشند.
وی با اشاره به تأسیس نهادهای سیاسی توسط امام صدر، بیان داشت: امام موسی صدر خیلی زود، نه تنها به عنوان یك شخصیت سیاسی داخلی در لبنان، بلكه به عنوان یك شخصیت بین‌المللی فعال شدند.
ابوطالب با یادآوری ربوده شدن ایشان در لیبی، خاطرنشان كرد: ایشان با بسیاری از شخصیت‌های سیاسی عصر خودشان مذاكره و مراوده داشتند؛ با آن‌هایی كه می‌شد با آن‌ها حرف زد و موثر بودند. به عنوان یك رهبر بین‌المللی سیاسی، در واقع تاثیرگذار بوده‌اند.
ابوطالب در ادامه، نقش تلاش‌های امام موسی صدر را در دستیابی شیعیان به جایگاه سیاسی مؤثر در لبنان پس از جنگ‌های داخلی و پیمان طائف برجسته كرد و گفت: با پیمان طائف، بخشی از قدرت تقسیم شد؛ ریاست مجلس به شیعیان رسید، نخست‌وزیر از اهل سنت و ریاست جمهور از مسیحیان شد. این حاصل تلاش آن ده سال مبارزه است، وگرنه طبیعتاً جایگاهی اصلاً برای شیعیان در لبنان قائل نبودند.
وی افزود : حتی پس از ربوده شدن امام صدر، در دوران شكل‌گیری مقاومت، این جایگاه سیاسی كه به شیعیان تعلق گرفته بود، به مقاومت كمك كرد تا از حمایت سیاسی نیز برخوردار باشد.
ابوطالب همچنین به روند رو به رشد حضور شیعیان در مجلس، دولت و حتی شهرداری‌ها اشاره كرد و یادآور شد : در انتخابات اخیر، شاهد رای دادن مسیحیان به نامزدهای شیعه و همچنین رای دادن اهل سنت به نامزدهای شیعه در برخی محله‌ها بودیم، كه نشان از پذیرش و همگرایی بیشتر در جامعه لبنان دارد.
