هفتم صفر ، سالروز شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام

حضرت امام حسن بن علی المجتبی (علیه السلام) دومین امام شیعیان جهان و سبط اكبر رسول مكرم اسلام حضرت خاتم الانبیاء (ص) است.
پدر بزرگوارشان حضرت امیرالمؤمنین و امام المتقین علی ابن ابی طالب (ع) و مادر ارجمندشان حضرت فاطمه زهرا (س) دختر پیامبر خدا (ص) و مهتر زنان دو عالم می‌باشد.
امام حسن (ع) حدود بیش از 7 سال، زمان جد بزرگوار خود را درك و در آغوش مهر آن حضرت (ص) به سر برد و پس از رحلت پیامبر (ص) كه با شهادت مادر گرامیش حضرت فاطمه زهرا (س) دو یا سه ماه بیشتر فاصله نداشت، تحت تربیت پدر بزرگوار خود امام علی (ع) قرار گرفت.
آن حضرت (ع) در سن 27 سالگی و پس از حادثه دهشتناك ضربت خوردن پدر ارجمند خود امام علی (ع) در مسجد كوفه و شهادت ایشان در 21 رمضان سال 40 هجری قمری، به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت (ع) به مقام امامت رسید.
مدت امامت آن حضرت (ع) 10 سال به طول انجامید و نزدیك به 6 ماه هم به اداره امور مسلمین پرداخت. در این مدت معاویه كه دشمن سرسخت امام علی (ع) و خاندان آن امام همام (ع) بود به عراق مقر خلافت امام حسن (ع) لشكر كشید و جنگ را آغاز كرد.
پس از شهادت امام علی (ع) و سخنرانی امام حسن (ع) در مسجد كوفه، همه مردم كوفه، مدائن، عراق، حجاز و یمن، با شوق و رغبت با ایشان بیعت كردند، جز معاویه كه خواست از راهی دیگر برود و با آن حضرت (ع) همان رفتاری را پیش گیرد كه با پدرش امام علی (ع) در پیش گرفته بود.
آن امام همام (ع) سرانجام در 28 صفر سال 50 هجری قمری و در سن 47 سالگی، به اغواء و تحریك معاویه و به دست همسر خود (جعده)، بواسطه آب زهرآلودی مسموم شد و به شهادت رسید. با توجه به آیات و روایات بنا بر اسناد معتبر روز هفتم صفر همبنا بر روایتی روز شهادت آن امام بزرگوار می باشد و شیعیان این روز را نیز اقامه عزا و ماتم می كنند.