عاشقان حق، حاجیان همیشگی، احرام بستگان از خویشی خویش، مرحبا نثارتان.
امروز از روز عرفه سخن خواهم راند. نهمین روز از ماه ذی حجه كه گرچه علی الظاهر (( عید )) خوانده نشده اما جایگاه والای این روز آن را تا آستانه عید بودن پیش برده.
نویسنده: ارسطو جنیدی
عاشقان حق، حاجیان همیشگی، احرام بستگان از خویشی خویش، مرحبا نثارتان.
امروز از روز عرفه سخن خواهم راند. نهمین روز از ماه ذی حجه كه گرچه علی الظاهر (( عید )) خوانده نشده اما جایگاه والای این روز آن را تا آستانه عید بودن پیش برده. زیرا به فرموده حضرت رسول اكرم (ص)، جایگاه و شان روز عرفه در میان روزها، همچون جایگاه شب قدر است در میان شب ها. و در حدیثی دیگر آمده كه وجود مبارك و مقدس حضرتش فرمودند: (( اگر كسی به هر علتی توبه و استغفار و نیایش با خداوند در شب قدر را از دست داده، روز عرفه را بیش تر ارج بداند كه جبران كننده از دست دادن شب قدر است )).
پس اگر شب قدر از هزار ماه برترست، روز عرفه نیز چنین است در میان روزها.
از این روی است كه برای عاشقان حق، و امیدواران به لقای الله، این روز همچون عید تقی می شود و چه زیبا این حقیقت بر زبان مولانا جاری شده:
چون عید و چون عرفه عاشقان این عرفات
به هركه قدر تو دانست می دهند برات
آری... برات آزادی و سند والای انسانیت و واصل به حق شدن از آن كسی است كه از روز عرفه، از وقوف در عرفات، و از دیگر مناسك زیبای حج توشه ای ابدی بردارد، قدر هدایتی را كه خداوند نثارش كرده نیك بداند و از چنگال شیطان رهایی یابد.
عرفه از عَرَفَ مشتق شده. عَرَفَ یعنی شناخت. پس روز عرفه روز شناخت حق تعالی است. اما انسان گناه آلود و محدود، چگونه خداوند پاك و سبحان و نامحدود را می تواند شناخت؟ اینجاست كه باز حدیثی دیگر از رسول خاتم(ص) كلید این پرسش است:
((هركس خود را شناخت، خداوند خویش را نیز شناخته.))
اگر انسان دریابد كه چقدر می تواند خوب و پاك و شریف باشد و معصوم از گناه، انگاه است كه درك می كند خداوند مهربان چه سان او را ماك و بی آلایش آفریده و او را از روی تصویر پاك خویش خلق فرموده، اما انسان رنگ شیطانی به خویش گرفته.
مس روز عرفه روزیست كه خودت را بشناسی. روزی كه بدانی چقدر خوب و پاك و بی آلایش آفریده شده بودی اما خویشتن را اسیر و عبد اهریمن ساخته ای. اگر تو ای انسانی كه بر تو سجده كردند آن ملائك آسمانی، قدر و منزلت و جایگاه خویش را نشناسی، پس تاج (( كرّمنا بنی آدم )) بر سر جانت جای نخواهد داشت:
دلا غافل ز سبحانی، چه حاصل؟
اسیر نفسِ شیطانی، چه حاصل؟
بوَد قدر تو افزون از ملائك
تو قدر خود نمی دانی، چه حاصل؟
و این سخن زیبای باباطاهر، به راستی زمزمه همه ما در روز عرفه است. روز شناخت خود و شناخت خداوند. روز توبه و انابه به درگاه یزدان پاك. روز اشك عاشقی.
آری... پس عرفه عید است. عید راستین روز محو شدن در ذات حق است. روز قربانی كردن نفس اماره است. روز چون ابراهیم بودن است. روز چون اسماعیل بودن است.
روز عرفه شب قدری دیگر است... شب قدری در میان درخشش خورشید. خورشید ایمان در دل هایمان تابنده باد.
