فضل و هنر ضایع است تا ننمایند...

یوسف نیا در این برنامه در مورد شعر سعدی و هنر واقعی صحبت كرد و گفت :

سعدی با یك مثال در این بیت برای ما بازگو می كند هنری كه زندانی باشد ضایع می شود. مشك وقتی عطرش فضا را پر می كند كه ساییده شود. هنرمند هم همین طور است. اگر فاضل و هنرمند هنر خود را جایی نشر ندهد و برود گوشه ای در انزوا ارزشی ندارد. مثل غذایی كه در یخچال است اما خورده نمی شود. اگر انسان فاضل و هنرمند به قصد و سبب خودنمایی و تحقیر دیگران فضل و ادب خود را به رخ بكشد به تباهی و نابودی خود دست زده است.
یوسف نیا در ادامه درمورد ریشه این حكایت سعدی صحبت كرد و گفت : پهلوان زور آزمایی بر اثر پرخوری و شكمبارگی به سختی و ناسازگاری روزگار مبتلا شده بود و بر اثر تهیدستی، جانش به لب رسیده بود. نزد پدر رفت و از دشواریها و ناكامیهای زندگی گله كرد و گفت: اجازه بده سفر كنم، بلكه با قوت بازو، همت كنم و چیزی به دست آورم.



فضل و هنر ضایع است تا ننماید

عود بر آتش نهند و مشك بشایند



پدر گفت: ای پسر! این خیال باطل را از سر بیرون كن، قناعت پیشه ساز، و خود را به خطر نیفكن، كه بزرگان گفته اند: ((بخت و سعادت به كوشیدن نیست، و از حوادث تلخ روزگار گریز نمی باشد.))



كسی نتواند گرفت دامن دولت به زور

كوشش بی فایده است، وسمه بر ابروی كور



اگر به هر مویت دو صد هنر باشد

هنر به كار نیاید چو بخت بد باشد



پهلوان گفت: برای سفر فایده های بسیار است مانند: شادی دل، كسب درآمد مادی، دیدن شگفتیها، تحصیل مقام و ادب، افزایش مال، فراهم آوردن معاش زندگی، یافتن دوستان و تجربه روزگار، چنانكه رهروان راه سیر و سلوك گفته اند.