معرفی "مجتبی مینوی" ادیب، نویسنده و مترجم ایرانی، در برنامه "سرزمین من"
"مجتبی مینوی" ادیب، نویسنده، مصحح، مورخ و مترجم ایرانی است كه بهمن1282 در تهران بدنیا آمد. پدرش "شیخ عیسی شریعتمداری" از شاگردان خاص "آیت الله میرزامحمدتقی شیرازی" بود. كودكی را در سامرا گذراند، بعد از آن به تهران آمد و تحصیلاتش را در دارالفنون ادامه داد. او در دانشگاه‌های مختلف از جمله دانشگاه لندن تحصیل كرد و مطالعات آزاد داشت؛ بطوری كه زبان پهلوی را نزد "هرتسفلد" آلمانی آموخت، و علاوه بر اینكه خود استاد بود، همواره درحال آموختن هم بود. و آثاری كه در حوزه تصحیح به یادگار گذاشته است بیشتر تحت تاثیر "علامه قزوینی" است كه تصحیح انتقادی اروپاییان را الگوی خود قرار داده است.
ریاست كتابخانه ملی، رایزن فرهنگی ایران در تركیه، استادی دانشگاه تهران، سرپرستی علمی بنیاد شاهنامه فردوسی از جمله فعالیت‌ها و مسئولیتهای ایشان است. ایشان مدتی هم در بخش فارسی رادیو بی‌بی‌سی، مشغول بكار شد ولی در سال1328 كه مبارزه مردم ایران علیه بریتانیا در حوزه نفت شروع شد، "بی بی سی" را رها كرد و به ایران بازگشت.
از جمله آثار ایشان در حوزه تصحیح، "نامه تنسر"، "كلیله و دمنه"، "ویس و رامین" و در حوزه تالیف هم "نقد حال"، "تاریخ و فرهنگ"، و "مازیار" را میتوان برشمرد.
ایشان كتابخانه بسیار بزرگ و غنی خود را وقف "بنیاد شاهنامه" كرد، كه بعد از انقلاب، با ادغام "بنیاد شاهنامه" و "بنیاد فرهنگ ایران" و ایجاد "پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی"، این كتابخانه غنی، به "پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی" رسید.
سرانجام "مجتبی مینوی" در 7بهمن 1355 چشم از جهان فروبست. "جمالزاده" در رثای او گفت: ایشان، وجود زی وجود و پرفیض و بركتی بود و بیم آن می‌رود كه ما دیگر به این آسانی‌ها، نظیر و عدیل او را به دست نیاوریم.
