دوره صفویه نقطه عطفی در تاریخ اصفهان بود به گونه ای كه تاریخ این شهر را می‌توان به قبل و بعد از دوره صفویه تقسیم كرد.
977 هجری شمسی، انتخاب اصفهان به عنوان پایتخت ایران توسط شاه عباس یكم صفوی
دوره صفویه نقطه عطفی در تاریخ اصفهان بود به گونه ای كه تاریخ این شهر را می‌توان به قبل و بعد از دوره صفویه تقسیم كرد، دلایل انتخاب اصفهان به عنوان پایتخت را می‌توان در دو دسته جغرافیا و سیاسی تقسیم كرد چراكه اصفهان شرق، غرب و شمال، جنوب كشور را به یك دیگر متصل می‌كند.یكی از دلایل انتقال پایتخت به اصفهان ویژگی استراتژیك آن است چرا كه محل عبور بود و شاهد جنگ ها، قتل عام و اتفاقات بدی در این شهر پیش از انتقال پایتخت هستیم و این انتقال منشا خیر شد.در آن زمان اوج جنگ و درگیری میان صفویه و عثمانیان بود كه نزدیكی پایتخت به مرزهای عثمانی پادشاهان صفویه را نگران می‌كرد و برای جلوگیری از سقوط پایتخت و متمركز كردن نیروها اصفهان را به عنوان پایتخت انتخاب كردند تا از مرزهای عثمانی دور باشد. تنگه هرمز از زمانی كه تجارت و بازرگانی دریایی بین ملت ها رواج پیدا كرد همیشه یك منطقه استراتژیك بوده و تا پیش از شاه عباس ایرانی ها ارتش منسجم نداشتند تا در مقابل تهاجم ها مقابله كنند در دوره شاه عباس بخاطر وجود قزل باش ها سپاهی تربیت كردند كه در نبرد زبانزد بود.
پیش از این تنگه هرمز را پرتغالی ها اشغال كرده بودند و یكی از دلایل انتقال پایتخت به اصفهان نزدیك تر شدن به جنوب و آب های آزاد بود و سپهدار علی وردخان مامور پس گرفتن تنگه هرمز از پرتغالی ها بود و سپس شاه تصمیم گرفت با انگلیس ها مذاكره كند و با آن‌ها تقابل كرد چند امتیاز به انگلیسی ها داد و در بازار های شهر بزرگ اجازه فعالیت كمپانی را داد كه نقش به سزایی در توسعه آن روز داشت.
