بازنمایی چهره های تاریخی در رادیو

دكتر مختاری اصفهانی در این برنامه در مورد پیشكسوت های رادیو در دوران معاصر صحبت كرد و گفت : موسیقی، خبر و نمایشنامه سه ركن برنامه های رادیو بود كه مردم در آن زمان دوست داشتند و ساعتهای زیادی از اوقاتشان را به شنیدنش مصروف می داشتند. در آن روزگار موسیقی رادیو به صورت یك كار همت عالی در آمده بود. در این مورد «مشیر همایون شهردار» یكی از قدیمی ترین خدمتگزاران موسیقی رادیو می گوید: «وضع رادیو را البته تمام آقایون موزیسینها خبر دارند كه در اوایل با چه زحمت و مرارتی انجام می شد.در آن زمان سرمایه ای كه برای اجرت معین كرده بودند 700 تومان بود. 350 تومان به من می دادند و همین مقدار به آقای مین باشیان. من موسیقی ایرانی را اداره می كردم و ایشان موسیقی فرنگی را. اول كار دو تا اتاق داشتیم در خیابان لاله زار كه مرجع و مركز اداره رادیو بود؛ و آنچه كه گوش می دادیم و آنچه كه گفت وگو می شد بسیار ضعیف بود».
وصف خبرهای رادیو جالبتر و شنیدنی تر است. چون مثل امروز نبود كه سر هر ساعت تازه ترین تحولات جهانی چند دقیقه پس از وقوع از طریق رادیو به گوش مردم برسد. در این مورد یكی از قدیمی ترین كاركنان خبرگزاری پارس می-گوید: «خبرگزاری پارس دز سال 1313 تاسیس شد، ولی تا سالها بعد وضعش شبیه همان بود كه در اول بود. دستگاه های مجهز امروزی ، در آن زمان منحصر به یك دستگاه كاملا ابتدایی خبرگزاری بود. بدتر از آن این بود كه ناچار بودیم اخبار روزنامه ها را قیچی كنیم و عینا بدهیم به گوینده تا بخواند.اما امروز تقریبا هر كلمه خبر كه از رادیو پخش می شود حساب دارد و برای هر سطر بطور متوسط 25 نفر اعم از مترجم و دبیر سرویس و سر دبیر و اپراتور و كارمند و غیره زحمت می كشند؛ ضمن اینكه اخبار روزنامه ها را هم خبرگزاری تامین می كند».
در باره نمایشنامه ها هم گفتنی بسیار است؛ چون هنوز دستگاه های ضبط صوت به این قدرت و تجهیزات مورد استفاده قرار نگرفته بود ؛ در نتیجه نمایشنامه ها بطور زنده و ضبط نشده پخش می شد. بی‌تردید دیدن جعبه‌ای كه از آن صدا و نوا تولید می‌شود. برای شنوندگان نیم قرن پیش عجیب بوده است.
دكتر اصفهانی در پایان گفت :
رادیو به عنوان یك پدیده بالأخره پس از چند صباحی در میان خانواده‌ها جای خود را باز می‌نماید، به طوری كه مردم از آن به عنوان مونس و همدم یاد می‌كنند.