گفتگو با ابراهیم خدایار در برنامه ققنوس
خدایار در برنامه ققنوس در مورد آخرین اثر خود صحبت كرد و گفت :
من به دلیل ماموریت فرهنگی نزدیك به پنج سال در كسوت رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در ازبكستان (1381 - 1378) و تاجیكستان (1395 - 1394) حضور داشتم و در این ایام هر كاری را كه به تقویت پیوندهای مردمان دو منطقه می‌انجامید در دستور كار خود قرار دادم. من معتقد هستم كه اندیشه تالیف كتاب «زرافشان شعر؛ مفهوم‌شناسی وطن در دیوان گل‌رخسار صفی‌آوا» را باید مرتبط با همان سال‌ها دانست.
بخش‌هایی از این كتاب از سال 1397 در نشریات، روزنامه‌ها، مجلات پژوهشی و وبگاه‌های ایرانی منتشر شده و در روزهای پایانی اسفندماه سال 1401 تجمیع این مطالب به علاوه تحلیل‌ها و نوشتارهای دیگر در كتابی مستقل از سوی نگارستان اندیشه به نشر رسیده است.
شاید بشود گفت كه مرگ استالین (1953) و سپس كسب استقلال كامل جمهوری‌های آسیای مركزی از اتحاد شوروی سابق (1991) میل بازگشت به میراث نیاكان را در میان تاجیكان این سرزمین احیا كرد؛ این میل در قالب شكل‌گیری ناسیونالیسم قومی در میان مردم آن منطقه نمودار شد. رنگ و بوی ناسیونالیسمِ شكل‌گرفته در میان تاجیكان را می‌توان علاوه‌بر شباهت ظاهری آن با الگوهای كلی در منطقه كه بیشتر بر پایه‌هایی قومی استوار بود، در فضای ملی و فرهنگی تحلیل كرد؛ بنابراین آن‌ها توانستند با رخنه در تاریخ مشترك و بازخوانی آن، با فارسی‌زبانان ایران پیوندی وثیق برقرار كنند.
و «گل‌رخسار صفی‌آوا» هم جزو مهمترین شاعرانی بود كه در این عرصه گام برداشت. خدایار در پایان گفت :
كتاب گل رخسار دین من به مردم هم زبان من در كشوری بود كه سال ها در آن زیستم.
