نقد و بررسی فیلم " پله آخر" در برنامه " "سینما فرهنگ"

فیلم سینمایی "پله آخر" درام ایرانی به نویسندگی و كارگردانی "علی مصفا" است كه توانست جایزه بهترین فیلمنامه اقتباسی 33ومین جشنواره بین المللی فیلم فجر را از آن خود كند.
"پله آخر" روایت مردی به نام "خسرو" است كه بر اثر حادثه ای ساده مرده است و برخی اتفاقات زندگی اش را مرور می كند.
كورش حسینی، كارشناس پژوهش هنر و سینما، در گفتگو و برنامه "سینما فرهنگ" گفت: پله آخر نمونه ای از سینمای پست مدرن است كه در آن، یك روایت سینمایی پست مدرن اروپایی و در عین حال فیلمی كاملا مستقل ایرانی را میبینیم، درواقع در این فیلم، با یك فیلم و فیلمنامه مستقل ایرانی با روایت و ساختار متفاوت و فضای سینمای پست مدرن مواجهیم.
وی همچنین افزود: در "پله آخر" رفت و برگشت های مناسب و در هم تنیدگی داستان ما را به جاهای خوبی هدایت می كند و كارگردان به خوبی از پس این كار مشكل بر آمده است.
وی افزود: در ابتدای داستان علیرغم تخلیه اطلاعاتی "خسرو"، فیلم به راحتی و با عزت نفس بالایی رو به جلو حركت می كند، شخصیت ها درپی برخوردشان با محیط و اشیا و آدم‌های اطرافشان سریع معرفی می‌شوند و مخاطب را با خود همراه می‌كند، دیالوگ‌ها كارآمد و موثر هستند؛ مثل دیالوگ "خسرو" در اوایل فیلم كه میگوید؛ "من قبل مردن هم از ترتیب وقایع زیاد سر در نمی آوردم، حالا چه برسد به اینكه من مردم" و این در واقع تكلیف ساختار فیلم را برایمان مشخص میكند كه ما با یك سینمای كلاسیك طرف نیستیم. در فیلم با فرامتن های بسیار خوب روانشناسی، دیدگاه های اجتماعی بسیار خوب، و با الگوهای یونگ و فروید مواجه هستیم هر سمت و سو و جهتی كه شخصیت های فیلم حركت می كنند در خدمت ایده اصلی فیلم است.
وی همچنین معرفی سریع و به جای شخصیت‌ها را از نقاط قوت فیلم برشمرد و گفت: همه شخصیت ها گویی یكی هستند و در هم حل می شوند و گویی دغدغه هایی دارند كه یا به تكرار مكررات رسیده اند، یا جایی هستند كه نباید باشند، و یا روزمره شده‌اند، و در این میان مردی هست كه بچگی نكرده است و همیشه در پی مادر است،حتی هنگام هدیه دادن به همسرش.
وی " پله آخر" را فیلمی با چشم انداز روانشناسی دانست و افزود: فیلم به جریان هایی می پردازد كه برای انسان های عصر حاضر می‌تواند درمانگر باشد.
وی همچنین با اشاره به كارگیری بجا و هنرمندانه "فن كاشت" در فیلم گفت: "پله آخر" اثری خوب است كه تمام جزئیاتش مهم است، از یك باغ و یك خانه قدیمی گرفته تا یك پنجره و حتی اسكیت بازی كودكی همگی مهم و درخدمت روایت اصلی فیلم هستند.
وی در پایان با تاكید بر اینكه پله آخر در سینمایی كه روایت كلاسیك ندارد اتفاق افتاده و یك روایت با ساختار سینمایی اروپایی است، اما ما با یك فیلم كاملا ایرانی مواجه هستیم، تاكید كرد: "پله آخر" اقتباس آزادی است از "مردگان" اثر "جیمز جویس" و "مرگ ایوان ایلیچ" اثر "تولستوی" و بسیار موفق عمل كرده است و این فیلمنامه در سینمای ایران بدیع است و می تواند الگوی خوبی برای سینما و فیلمنامه‌نویسی ما باشد.