موزهای زیبا و پر رمز و راز، موزهای پر از رنگ و زندگی كه دیدگان هر بینندهای را نوازش میدهد و چه تواناست خالق این همه نور، این همه زیبایی و این همه زندگی.
استاد محمود فرشچیان در سال 1308 هجری شمسی در اصفهان دیده به جهان گشود. وی از هفت سالگی نزد استاد «حاج میرزا آقا امامی» شروع به تعلیم كرد و در سال 1324 به هنرستان هنرهای زیبا اصفهان رفت و تحت تعلیم استاد عیسی خان بهادری كه خود شاگرد كمالالملك بود، قرار گرفت و با رموز رنگها، ابزار نقاشی و زیررنگ آشنا شد و با قرار دادن موی گربه سفید در انتهای پر كبوتر قلم موهایی ساخت تا به امروز در نقاشی و ظریفكاری از آن استفاده میشود.
اشتیاق به آموختن ایشان را ابتدا به اروپا و سپس به آمریكا كشانید و با حفظ هویت ایرانی توانست شیوه كار خود را غنا بخشد. استاد در ابتدا از آبرنگ و گواش و از اوایل دهه پنجاه بیشتر از اكریلیك برای خلق آثارش استفاده كرد.
ساختمان موزه استاد محمود فرشچیان در مجموعه 110 هكتاری سعدآباد، یك بنای قاجاری است، با وسعتی در حدود 600 متر مربع كه برای مدتی محل اسكان رضاشاه بههمراه همسر چهارمش ملكه عصمت بوده است. این موزه در حال حاضر بیش از 50 اثر از استاد را در خود جای داده كه نوازشگر چشم هر بینندهایست. این موزه در سال 1380 افتتاح شده است.
سبك محمود فرشچیان
فرشچیان بنیانگذار مكتب خود در نقاشی ایرانی است كه پایبند بهشكل كلاسیك همراه با استفاده از تكنیكهای جدید برای توسعه دامنه نقاشی ایرانی است. او به این شكل هنر، روح جدیدی بخشید و آن را از رابطه همزیستی تاریخ با شعر و ادبیات تغذیه كرد تا استقلالی به این هنر بدهد كه پیش از آن كمتر داشت. نقاشیهای قدرتمند و نوآورانه او پویا و گسترده و پر از جنبوجوش هستند، با تلفیقی جذاب از عناصر سنتی و مدرن، كه تركیبات سبك منحصربهفرد او در نقاشی هستند. برخی از تواناییهای او احساس فوقالعاده خلاقیت، نقوش متحرك، خلقت فضایهای گرد و منحنی، خطوط نرم و قدرتمند، و خلقت رنگهای مواج هستند.
آثار فرشچیان یك تركیب دلانگیز از اصالت و نوآوری است. آثارهای او از شعر كلاسیك، ادبیات فارسی، قرآن، كتابهای مقدس مسیحیان و یهودیان، و همچنین تخیل عمیق خود او تأثیر گرفته است. فرشچیان نقش مهمی در معرفی هنر ایران به صحنه بینالمللی هنر ایفا كرده است. او دعوت شد تا در دانشگاههای متعدد و موسسات هنری صحبت كند. شش كتاب و مقالات متعددی در مورد آثار وی منتشر شده است.