فیلم «زیبا صدایم كن» ساخته‌ی رسول صدرعاملی، در جشنواره چهل‌وسوم فیلم فجر با استقبال گسترده‌ای از سوی منتقدان و مخاطبان مواجه شد. این اثر اقتباسی از رمان فرهاد حسن‌زاده، داستان دختری نوجوان به نام زیبا را روایت می‌كند كه در موسسه‌ای تحت نظر بهزیستی زندگی می‌كند. پدرش، خسرو، با بیماری روانی در آسایشگاه بستری است و در روز تولد دخترش تصمیم می‌گیرد از آنجا فرار كند تا یك روز خاص را برای او رقم بزند.
در برنامه‌ی «هفت اقلیم» از رادیو فرهنگ، داوود كنشلو، منتقد سینما، در گفت‌وگویی مفصل به بررسی نقاط قوت و ضعف این فیلم پرداخت. او بازی امین حیایی در نقش پدر را یكی از درخشان‌ترین اجراهای اخیر این بازیگر دانست و كارگردانی اخلاق‌مدار صدرعاملی را ستود. استفاده از دوربین روی دست، قاب‌های بسته و روایت از منظر یك كودك افغان از جمله ویژگی‌های فنی و روایی برجسته فیلم عنوان شد.
با وجود ریتم كند در بخش‌هایی از فیلم و شخصیت‌پردازی محدود برخی نقش‌ها، «زیبا صدایم كن» اثری تأثیرگذار و انسانی است كه دغدغه‌های اجتماعی را با نگاهی شاعرانه و هنرمندانه به تصویر می‌كشد. این فیلم یادآور آثار موفق صدرعاملی چون «من ترانه پانزده سال دارم» است و نویدبخش بازگشت او به دوران اوج كارگردانی‌اش می‌باشد.
