فلسفه ی مردم شناختی جشن چهارشنبه پایان سال كه سرشار از نمادها و رفتارهای اخلاقی – اجتماعی بوده ، همواره با استقبال مردم مواجه شده است .
جشن چهارشنبه آخر سال خورشیدی ، از دیر باز در ایران گرامی داشته میشد .فلسفه ی مردم شناختی این جشن كه سرشار از نمادها و رفتارهای اخلاقی – اجتماعی است و ریشه های مردمی آن ،این جشن را در بسیاری از نقاط سرزمینمان تبدیل به كاروانی از شادیها كرده است. پایان سالی در آغاز سال نو ، آمدن بهار و برتابیدن آفتاب . سبز شدن درخت و نوید زندگی جدید ، مهم ترین ریشه های كار كردی مرم پسندانه آن را مشخص می كند .
در سال های اخیر اما برخی رفتارهای پرخاشگرانه ی ضد اجتماعی كه گاه از سر نا آگاهی و گاه از سر سودای منفعت طلبانه صورت گرفته ، جشنی كه نماد تعلق و همدلی مردم و مردمان به خانواده بوده را تبدیل به میدان جنگ كرده است!
اینك اما با همدلی و هم آوایی خردمندانی از اهل خرد ایران ، انتظار می رود ، شب چهارشنبه آخر سال به حرمت آیین های پدران و اخلاق اجتماعی و حرمت خون شهیدان ( آتش نشانها) تنها و تنها پیام آور شادی باشد و همدلی و اتحاد ایرانیان در مقابل نمادهای سیاه زمستان جهان .
از یاد نبریم كه یافته‌های پژوهشی نشان می‌دهد كه تمامی آیین‌ها و یادمان‌هایی كه مردم ایران در هنگامه گوناگون بر پا می‌داشتند و بخشی از آنها همچنان در فرهنگ این سرزمین پایدار شده است، با منش، اخلاق و خرد نیاكان ما در آمیخته بود و در همه آنها، اعتقاد به پروردگار، امید به زندگی، نبرد با اهریمنان و مرگ‌پرستان، در قالب نمادها، نمایش‌ها و آیین‌های گوناگون نمایشی گنجانده شده بود.
جشن شب چهارشنبه را دراختیار داشته باشیم كه فرصتی است برای گردهمایی خانواده ها و چرخش واژگان زیبا.
