مروری بر شعر نو

«شعر نو» خود قالبش را پیدا می كند.
محمدرضا روزبه، شاعر و پژوهشگر و صاحب كتاب «تو رفته‌ای یا من؟» برگزیده نوزدهم جشنواره شعر فجر، درگفتوگو با برنامه «ققنوس» گفت: در قالب‌های كلاسیك، ظهور شعر تابع رخداد چند عامل از پیش آماده، بوده‌است مثل «قالب» شعر كه به اقتضای قالب، مضمون، ذهن، زبان و نظام زیبایی‌شناسی شكل می‌گرفت؛ درحالیكه در «شعر نو» باید شكل ذهنی شاعر، «قالب» و «نظام زیبایی شناسی» را بوجودبیاورد؛ یعنی فرم، شكل، نظام قافیه‌بندی، نظام زیبایی‌شناسی و بلاغی، باید تابع رخداد خود «شعر» باشد و تابع رخداد فضای ذهنی شاعر باشد؛ یعنی «شعر» مشخص می‌كند كه در چه قالبی بنشیند، نه اینكه «قالب» مشخص كند كه شاعر چه بگوید و چگونه بگوید؛ یعنی فضای ذهنی و تحرك باطنی شاعر و رخداد درونی شاعر، او را وادار به شعر گفتن می‌كند، و «شعر» با درون مایه و فضای خاصش، «قالب» خود را می‌یابد؛ درحالیكه در قالب‌های شعر كلاسیك، «شعر» تابع عناصر و اجزایی از پیش آماده، بودند. درواقع شاعر نوپرداز، یك جرقه حسی و عاطفی از یك مفهومی در شعرش بوجودمی‌آید و لبریز می‌شود، شاعر سطر اول را می‌گوید و بعد از آن «شعر» شاعر را بدنبال خود می‌برد، نه اینكه «وزن و قافیه» شاعر را به این سو و آن سو ببرد و این عرصه تبلور «شعر ناب» است كه به این «شعر» می‌گویند و به آن یكی «صناعت» می‌گویند.