عبدالباقی طبیب اصفهانی (درگذشته 1168 یا 1171 هجری قمری) از شعرای سبك بازگشت ایران، حكیم‌باشی نادر شاه افشار، كلانتر اصفهان، فرزند میرزا محمد رحیم طبیب اصفهانی حكیم‌باشی شاه سلطان حسین صفوی و از اعضای خاندان حكیم سلمان بود.
عشقم آتش زد و از وی اثری پیدا نیست
وه ازین آتش پنهان شرری پیدا نیست
بخدنگم چوزدی سینه گرمم مشكاف
كه ز پیكان تو در دل اثری پیدا نیست
شمع آخر شد و پروانه ز پرواز نشست
چكنم آه شبم را سحری پیدا نیست
بخت بدبین كه اسیریم بكاخی كه درو
رخنه ای نیست هویدا و دری پیدا نیست
همه عشاق ز خونین جگرانند و چو من
زآنهمه عاشق خونین جگری پیدا نیست
رحمتی كن تو درین بادیه ای ابر عطا
بزلال تو زمن تشنه تری پیدا نیست
زورق افكندم و امید سلامت دارم
در محیطی كه ز ساحل اثری پیدا نیست
تو چو خورشید جهانتابی و در كشور حسن
جلوه كن جلوه كه چون تو دگری پیدا نیست
گشته سرگرم طواف حرم، آتش نفسی
كه زمرغان حرم بال و پری پیدا نیست
بس گهر ریخته در مخزن اندیشه ولی
چون خیال تو گرامی گهری پیدا نیست
هر كسی كشت نهالی و بری داد طبیب
كشته ماست كه او را ثمری پیدا نیست
طبیب اصفهانی
