گفتگو با دكتر محمدرضا قربانی نقاش در برنامه هفت اقلیم درباره محمد ابراهیم جعفری
محمد ابراهیم جعفری (متولد 1319) نقاش نوگرا و شاعر معاصر بود كه در آثارش طبیعت و زندگی روستایی را با هنر پیوند می‌داد و فضایی آشنا را به مخاطب القا می‌كرد. او اكثر نقاشی‌های خود را با الهام از اشعار خلق می‌كرد و بیشتر از نقاش خود را شاعر می‌دانست.
كتیبه‌های گلی كه با سطوحی ساده و كنده‌كاری‌های مختصر ایجاد شده‌اند، جزء اولین آثار منسجم جعفری در دهه‌های چهل و پنجاه به‌شمار می‌آیند. این كتیبه‌ها یادآور شهرهای كویری و قلعه‌های گلی فروریخته، و به‌گفته خودش مراجعه‌ای به دوران كودكی و حساسیت بومی اوست كه همواره برایش الهام‌بخش بوده و در این آثار به شكلی مدرن درآمده است. استفاده از گل به‌عنوان متریال اصلی، همانقدر كه تازه و نامتعارف است، سنتی و ایرانی به‌‌نظر می‌رسد. این كتیبه‌ها به‌سادگی و با بهره‌گیری از كمترین عناصر، فضای شهرهای كویری ایران را یادآوری می‌كند.
حال در این برنامه دكتر قربانی كه از شاگردان محمد ابراهیم جعفری بودند در مورد آثارش صحبت كردند.
قربانی گفت : یادگیری از محمد ابراهیم جعفری هدیه گرانبهای خداوند بود چرا كه من معتقدم او به تنهایی جهانی بود برای خود. او در ادامه افزود : من خیلی نمی خواهم در مورد آثار استاد صحبت كنم چرا كه آثار خود بیانگر واقعیت هنری ایشان است. چیزی كه برای من حائز اهمیت است زیست اوست و این تجربه زیسته ایشان بود كه به ما آموخت. استاد جعفری به خوبی توانسته بودند پیوند بین ادبیات و زندگی و نقاشی را برقرار كنند و كشف كنند آن چه را كه باید.
