عضو هیإت علمی فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: حضور پررنگ جمالزاده در میان ایرانیان، بیش از پیشگامان او در داستان نویسی مدرن، مدیون ایراندوستی اوست، و این عشق به ایران و ایرانی در نامه نگاری های او بخوبی موج میزند.
جعفرشجاع كیهانی، عضو هیإت علمی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، در برنامه «ققنوس» با اشاره به شخصیت ممتاز و حضور پررنگ « محمد علی جمالزاده» در میان ایرانیان گفت: حضور پررنگ جمالزاده در میان ایرانیان، بیش از پیشگامان او در داستان نویسی مدرن، مدیون ایراندوستی اوست، و این عشق به ایران و ایرانی در نامه نگاری های او بخوبی موج میزند.
وی همچنین با بیان اینكه «جمالزاده» علیرقم اینكه در نوجوانی از ایران رفت، اما ارتباطش را با ایران و اهالی فرهنگ حفظ كرد، افزود: نامه ها و مكاتبات «جمالزاده» نمونه عالیِ ادب نامه نگاری است، و او خود را مقید میساخت به هر نامه ای كه به او نوشته میشد، پاسخی درخور بدهد.
وی همچنین نامه های « جمالزاده» را حاوی موضوعات گوناگون؛ احوالپرسی دوستانه، گلایه، اظهار نظرهای علمی، نكات ارزشمند و روشنگر از محیط و زمانه، دانست و گفت: نامه های او، نمونه عالی فضیلت خواهی و هنر پروری اوست؛ چراكه از میان آنها می‌توان به دستگیری او از اهل فرهنگ و كمك مالی به انتشار اثری خوب، و یا تلاش او برای رهایی جوانی كه به جرم سیاسی در زندان شاه گرفتار است، پی برد.
وی در پایان با اشاره به آخرین نامه «جمالزاده» در 102 سالگی اش خطاب به «دكتر بدیع» گفت: زبان طنز و شوخ طبعی و سرزندگی او با همهء رنج كهولت و سال‌های پیری، در این نامه نشان دهنده روح بلند و خوش طبعی اوست.
