گرامیداشت محمود محمودی‌خوانساری در "چراغداران" رادیو فرهنگ

در برنامه « چراغداران» كه شرح كوتاهی از زندگی مفاخر ادبی و فرهنگی كشورمان است امروز استاد بهروز رضوی بخش هایی از داستان زندگی خواننده موسیقی ایرانی؛ محمود محمودی‌خوانساری را روایت می كند.
محمودی خوانساری خواننده‌ای كمتر شناخته شده با صدایی ویژه بود كه نوای دلنشین او سال‌ها در رادیو گوشنواز طرفداران موسیقی اصیل ایرانی بود.
برنامه‌های رادیویی گل‌ها همواره فرصتی برای حضور خواننده‌هایی كمتر شناخته شده و با استعداد بود. در طول سالیانی كه این برنامه‌ها برقرار بود نه تنها گوش بسیاری از مخاطبان به موسیقی خوب عادت داده شده بود بلكه این فرصت فراهم شد تا صداهای خاص و سبك‌های مختلف آواز بیشتر مجال حضور داشته باشند.

محمودی خوانساری خواننده‌ای توانا، صاحب سبك و اخلاق مدار بود كه افراد بسیاری با صدای گرم و نافذ او از رادیو زندگی كردند. او به سال 1313 هجری شمسی در خوانسار دیده به جهان گشود، پدرش حجت الاسلام آقا سید جمال الدین محمودی است كه از احترام ویژه ای در میان اهالی خوانسار برخوردار بود و از همان ابتدا محمود را در فضایی معنوی و علمی پروراند و فرزند خود را با اصول مقدماتی فقه و آثار ادبا و شاعران بزرگی همچون سعدی و حافظ آشنا كرد.

آنچه بعدها در صدا و اخلاق پسندیده محمود متبلور شده بود حاصل زندگی با چنین خانواده‌ای بود. خوانساری یكی از معدود خوانندگانی بود كه هر كلمه‌ای را كه می‌خواند با عمق وجود خود درك می‌كرد و در بیان آنها و لحن آوازی خود بسیار زبردست بود.

استعداد محمود در خوانندگی از همان ابتدا بر همگان شناخته شده بود، چرا كه وی از همان كودكی برخلاف دیگر هم سن و سالان خود با شور و علاقه فراوان به آواز خوانندگانی همچون ادیب خوانساری، طاهر زاده و تاج اصفهانی گوش می‌سپرد. از اقبال خوش او، سال‌های ابتدایی زندگی اش برابر با رونق گرفتن صنعت رادیو و برنامه‌های مفید موسیقایی آن بود.
پس از فوت پدر در سال 1326 خورشیدی، به همراه دایی‌اش به تهران آمد و در دبیرستان ادیب به تحصیل ادامه داد. هرچند در همان سال‌ها در تهران برای امرار معاش مجبور به كار بود، اما از آواز خواندن غافل نشد. چند سال بعد با هنرمندانی چون ناصر مسعودی و قاسم جبلی آشنا شد. دوستی با ناصر مسعودی باعث آشنایی و ورود او به محافل هنری زمان شد و این امكان برای او به وجود آمد تا برای اولین بار برای پخش صدایش به رادیوی نیروی هوایی برود. او در سال 1335 پس از اتمام دوره سربازی، در محفلی با ابوالحسن صبا آشنا شد و به پیشنهاد او به یادگیری ردیف موسیقی ایرانی اقدام كرد. آشنایی او با ابوالحسن صبا در سال 1335 آغاز كار هنری محمودی خوانساری بود كه تا پایان عمرش ادامه یافت.
محمودی خوانساری صدایی گرم داشت و در آواز از سبكی مخصوص به خود برخوردار بود. او ضرب می‌نواخت و به سه‌تار علاقه‌مند و آشنا بود. مطالعات مستمرش در شعر و موضوع تلفیق شعر و هنر آواز تأثیر زیادی بر آثارش گذاشت.
به هر روی عمده شهرت وی در دوران خود به همكاری اش با اسدالله ملك و دكتر منوچهر جهانبگلو تحت عنوان برنامه‌ای با نام "نوایی از موسیقی ایران" باز می‌گردد. حاصل این همكار ی ها ترانه‌های ماندگاری همچون "مرغ شباهنگ" در آواز افشاری, "میخانه" در آواز دشتی, "سكوت و مستی" در سه گاه است.

درباره سبك خوانندگی او باید گفت وی آوازه خوانی یكتا و سرشار از احساسات بود. اشعاری كه توسط وی خوانده می‌شد به بهترین شكل ممكن اجرا می‌شد و به لحاظ خلاقیت در تلفیق شعر و موسیقی و نحوه‌ی ادای موسیقایی كلمات، در نوع خود بی نظیر بود. تحریرهای شفاف و به جای او در كنار اوج و فرودهای خاصش در آواز زینت بخش صدای نافذ و گرمش بود.
سرانجام محمود محمودی خوانساری در دوم اردیبهشت 1366 درگذشت. در قطعه 101 ردیف 85 شماره 19 بهشت زهرا در تهران به خاك سپرده شد.
برنامه «چراغداران» را به تهیه كنندگی حسینی باغسنگانی و روایت بهروز رضوی ساعت 12:15 روی موج‌اف ام ردیف106 مگاهرتز از رادیو فرهنگ بشنوید .