فرهت دربرنامه نام آوران ایران زمین، رادیو فرهنگ گفت:همیشه این بحث مطرح بوده كه دستگاه های موسیقی ایرانی را هارمونیزه كنیم،اما به نظر بندهاین فكر و تصور نادرست است
هرمز فرهت، اهنگساز و موسیقی شناس برجسته كشور در پاسخ به این سوال كه پدر شما از شاگردان درویش خان بودند و ساز تار را نزد ایشان فراگرفتند،آشنایی با موسیقی در خانواده تا چه اندازه بر شما تاثیرگذار بوده است، گفت: نه به مفهوم اینكه تار زن بشوند، چراكه در قدیم بعضی خانواده ها فرزندانش را با موسیقی مانوس می كردند یا خود جوانان علاقمند می شدند نه به این دلیل كه وارد حرفه موسیقی شوند بلكه برای اینكه سازی را بیاموزند و از طریق آن ساز به فهم بیشتری در خصوص موسیقی دست پیدا كنند پدر بنده نیز به این دلیل نزد درویش خان تار فراگرفته بود.
وی در پاسخ به این سوال كه شما تا زمانی كه به امریكا سفر كردید چندان درگیر موسیقی ایرانی نبودید، گفت: علاقمند شدن به فراگیری اصول موسیقی ایرانی در آمریكا برای بنده پیش آمد. بین سال های 1955 تا1957 به یو سی ای ال بازگشتم در رشته آهنگسازی با فاس كار می كردم و در آن زمان بود كه توجه بنده به مطالعه و پژوهش پیرامون موسیقی اصل ایرانی معطوف شد و در سال 1957 برای مطالعه پیرامون موسیقی به ایران بازگشتم به مدت یك سال و نیم در ایران در این خصوص مطالعه كردم و همچنین به فراگیری سه تار و سنتور پرداختم.در آن زمان به مرحوم روح الله خالقی نزدیك شدم و ایشان كمك های زیادی در كارهای تحقیقاتی به بنده كردند.
فرهت در پاسخ به این سوال كه شما با چند صدایی كردن موسیقی ایرانی مشكل دارید،گفت: ما یك موسیقی داریم كه سنت برای ما به جا گذاشته است و نمی توان آنها را به شكل و شمایل دیگری درآورد و مدرن سازی كرد(هارمونیك و چندصدایی) یك زمانی هست كه با الهام و رجوع به مطالبی در موسیقی سنتی یك اثر آفرینشی نوینی خلق می شود كه درست یا نادرست بودن آن از طریق خود كار به نمایش گذاشته می شود.
وی در ادامه توضیح داد:اساسا همیشه این بحث مطرح بوده كه دستگاه های موسیقی ایرانی را هارمونیزه كنیم،اما نظر بنده در این خصوص این است كه این فكر و تصور بی ربط است، اگر این چنین باشد كه با الهام از دستگاه های موسیقی ایرانی اثری جدید خلق شود بسیار هم مورد استقبال است و خود بنده نیز چنین كاری انجام داده ام، اما وقتی گفته می شود موسیقی ایرانی را هارمونیزه كنیم این بحث و تفكر غیرقابل تصور است.
فرهت بیان كرد: آهنگسازی تماما مربوط به نفوذ فرهنگ غرب به ایران است از اواخر قرن نوزدهم با آمدن صفحه، رفت و آمد به خارج از كشور نوازندگان قطعاتی ساخته اند و به تدریج آهنگسازی به تقلید از غرب به عنوان یك حرفه مجزا و كامل به وجود آمد.
