مفهوم دوست واقعی و ارتباط آن با خوشبختی

در ادامه سلسله نشستهای برنامه ی كیمیا در باب مفهوم زندگی و خوشبختی یاسر هدایتی كارشناس مجری این برنامه با دكتر امیر عباس علی زمانی استاد دین و فلسفه ی دانشگاه تهران بحث هفته ی گذشته را درباره ی دوستی ادامه دادند .
یاسر هدایتی در آغاز بحث گفت : دكتر علی زمانی هفته ی گذشته به مفهوم دوستی در بحث خوشبختی اشاره كردند و به پرسش هایی پاسخ دادند و درباره ی وجه تمایز فیلیا ، آگاپه و اروس در نگره ی افلاطونی و ارسطویی صحبت كردند و درباره ی انواع دوستی سخن گفتند .امروز بحث دوستی را همراه با دكتر علی زمانی ادامه می دهیم .
دكتر امیر عباس علی زمانی استاد فلسفه و دین دانشگاه تهران گفت : من قصد دارم امشب كمی دربارهی مولفه ها و درون مایه های دوستی صحبت كنم . درباره ی اینكه چه كسی دوست واقعی است و چگونه می توان دوست واقعی را از دوست غیر واقعی تشخیص داد .
دكتر علی زمانی گفت : بحثی در معنا ی زندگی وجود دارد كه یك كنش ارتباطی است و اساسا معنا در ارتباط شكل می گیرد . رابرت نوزیك ( فیلسوف آمریكایی ) می گوید : معنا در حالی مطرح می شود كه من از خود فراتر می روم و ارتباطی برقرار می كنم . مثلا آنهنگام كه با طبیعت ارتباط برقرار می كنیم و زیبایی طبیعت را در ك می كنیم . یا به قول هایدگر صدای هستی را می شنویم و هنگامیكه با خداوند ارتباط بر قرار می كنیم معنا مطرح می شود . در حقیقت معنا با حضور دیگری مطرح می شود .
دكتر علی زمانی با اشاره به نمایشنامه ی خلوتگاه اثر سارس گفت : در این نمایشنامه كه سه نفر در یك مكان تا ابد محبوس شده اند سارس قصد دارد بگوید دیگری آزادی من را می گیرد در مجموع سارس سخنی دارد كه شبیه یك شعار است . سارس میگوید : حضور دیگری جهنم است . اگر بر این مبنا بخواهیم پیش برویم دیگری نه تنها باعث خوشبختی نیست بلكه مانع خوشبختی می شود . مولانا در جایی چنین می سراید :
آدمی خوارند اغلب مردمان / از سلام و علیكشان كم جو امان
اما ارسطو این دیدگاه را ندارد و مولانا هم این دیدگاه را ندارد و در جایی می گوید :
خلوت از اغیار باید نه زیار / پوستین بهر دی آمد نه بهار
در روایات اسلامی هم آمده كه مومنان آینه ی یكدیگرند .
اما دوست كیست ؟ ارسطو در تعبیری می گوید دوست من دوم آدمی است . این تعبیر سنگینی است و درك این مفهوم سبب می شود تا معنای دوست را از منظر ارسطو بهتر بفهمیم .