نسبت میان خوشی و خوشبختی

در ادامه ی سلسله نشستهای برنامه ی كیمیا در باب مفهوم زندگی و خوشبختی یاسر هدایتی كارشناس مجری برنامه با دكتر امیر عباس علی زمانی استاد فلسفه و دین دانشگاه تهران گفتگو كرد .
در برنامه ی گذشته به طور مفصل درباره ی نظریه ی ارسطو بحث و گفتگو شد . در این برنامه درباره ی لذت و خوشبختی و نسبت خوشی و خوشبختی گفتگو خواهیم كرد .
یاسر هدایتی در ابتدای بحث درباره ی آكراسیا گفت : آكراسیا هنگامی رخ می دهد كه فاعل در حالی كه می تواند بهترین را انجام دهد ، بر خلاف حكم همه جانبه نگر خویش به بهترین رفتار كند . در حقیقت گویی فاعل دچار نوعی ناخویشتن داری شده و فعلی را انجام می دهد . ارسطو از این عمل به عنوان آكراسیا به معنای ضعف اراده در انجام یك فعل كه اخلاقی نیست نام می برد .
دكتر امیر عباس علی زمانی در ادامه گفت : سقراط می گوید كسی كه به كار خوب معرفت داشته باشد حتما آن فعل خوب را انجام می دهد . در حقیقت آن معرفتی كه سقراط می گفت حتما مارا به سعادت و فضیلت می رساند . طبق مبنای سقراط از كجا بدانیم شخصی معرفت دارد یا نه ؟ در پاسخ به این پرسش باید بگویم با توجه به عملی كه هر فرد انجام می دهد می توانیم بفهمین شخص معرفت دارد یا نه ؟ و هنگامی كه فعل خوبی را انجام می دهد آن شخص معرفت دارد .
بنابراین معرفت مساوی با فضیلت است و و فضیلت تنها از دامن معرفت بر می خیزد . گاهی به میان انسانهایی می رویم كه نسبت به یك فعل آگاهی كامل دارند ولی بسیاری از این افراد به آنچه بدان آگاهی دارند عمل نمی كنند .
به واقع چرا چنین اتفاقی می افتد ؟
دكتر علی زمانی در ادامه اظهار داشت : ارسطو انسانها را به چهار دسته تقسیم بندی می كند كه در اینجا می خواهم چند دسته از این انسانها را معرفی كنم .
دسته ی اول انسانهای فضیلت مند هستند . انسانی كه آگاهی دارد و اصولی دارد و آگاهانه به فضیلت عمل می كند . این دسته از افراد از فضیلت مند بودن لذت می برند حكیم هستند و اخلاقی زیست می كنند .
دسته ی دوم تا حدودی شبیه گروه اول هستند و افعال انسانهای فضضیلت مند را انجام می دهند اما گاهی برای انجام فضیلت با خود در ستیز هستند. درون این افراد ستیزی به وجود می آید . این اشخاص در نهایت بر آن تشویش غلبه می كنند و حرف عقل را انجام می دهند این دسته از اشخاص را به تعبیری انكراتیا (enkrateia) به معنای خویشتن دار معرفی می كنند .
دسته سوم در حقیقت همان آكراسیاست . آكراسیا به معنای ضعف اخلاقی یا همان ناخویشتن دار است . آكراسیا به تعبیری عمل كردن به یك فعل بر خلاف منطق ماست .