نخستین شماره ادبی نشریه چامه منتشرشد تا جای خالی مفهوم لذت ادبیات را در صحنهی فرهنگی كشور پر كند.
صاحب امتیاز «چامه» میگوید: «هدف از انتشار این نشریه، پر كردن جای خالی لذت ادبیات در كشور است. متاسفانه روز و حال نشریات ادبیمان خوب نیست، و برای پر كردن فاصلهی دوستداران ادبیات با تولیدكنندگان ادبی، نشریهی قابلی وجود ندارد. در چامه قصد داریم كشكولی از شعر و داستان و گپ فراهم كنیم، تا طیفهای مختلف دوستداران فرهنگ و ادب را جذب كند.»
صادق رحمانی ، چند ماه پیش امتیاز انتشار این نشریه را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت كرد .اكنون در اوایل شهریور 1397، اولین شماره این دوماهنامه در 224 صفحه و با ویترینی رنگارنگ شامل مصاحبهای رادیویی با مهدی اخوان ثالث؛ ترجمه اشعار عباس كیارستمی به عربی؛ گفتگو با صفدر تقیزاده، مترجم ادبی؛ معرفی كلاهی اهری و اشعاری از او؛ گفتگو با مهدی غبرایی، مترجم رمان؛ گفتگو با محسن ابوالقاسمی، زبانشناس برجسته؛ و اشعار و داستانهایی از نویسندگان برجسته همچون سید علی میرافضلی و علیرضا محمودی ایرانمهر منتشر شده است.
وی در «به منزله آغاز» دربارهی سمتوسوی «چامه» نوشته است: «دوماهنامه ادبی چامه دریچهای است برای دیدن و لذت بردن از شعر و داستان امروز. چامه بر آن است تا با این هنر دیرین كه با تاروپود ایرانیان در هم تنیده شده و با سنت فكری مردم ما همخوانی و همخونی دارد، به خلوت رویایی علاقهمندان راه یابد.» علاوه بر شعر و داستان از شاعران و نویسندگان ایرانی، «چامه» دربرگیرندهی شعر و داستان ترجمه عربی و انگلیسی، شعر و داستانهایی از فارسیزبانان قلمرو ایران فرهنگی (یعنی كشورهایی همچون تاجیكستان و افغانستان)، و گفتگوهایی با اهل نظر برای انتقال تجربهها و عصارهی اندیشه و مهارتهای ادبی آنها نیز خواهد بود.
صاحب امتیاز چامه می گوید : «نوشتههای چامه آمیزهای خواهد بود از آثار خیالانگیز اهل قلم نسلهای پیشین تا نوآمدگان امروز … [تا] با تكیه بر گذشته پرافتخار ادبی خود، چشمی به ادبیات مدرن نیز بگشاییم.» گنجاندن اشعار عامیانهی بختیاری در كنار شعرهای سید علی میرافضلی و ضیاالدین خالقی و محمدتقی پریدخت؛ و چاپ داستانهایی از علیرضا محمودی ایرانمهر، عبدالحسین فرزاد و محمد خسروی راد در كنار داستانهای بسیار كوتاه از نویسندگان جوانتر، به همین هدف انجام شده است. «چامه» به نقد ادبی هم بیتوجه نبوده است. مقالاتی در نقد رمان «من ببر نیستم پیچیده به بالای خود تاكم» از محمدرضا صفدری و «دیكتاتوری با چشمهای قهوهای» از رویا ابراهیمی در كنار نوشتههای كوتاه صاحبنظران درباره تاثیر فضای مجازی بر شعر و داستان امروزی، در شماره اول به چشم میخورد.