شكسته نویسی یعنی گفتار را با همه نادرستی ها و ناروایی روی كاغذ آوردن ، این روزها چون خوره به جان خطّ و زبان فارسی افتاده كه شوربختانه رهاورد ناخجستۀ عصر ارتباطات و فضای مجازی است .
نویسنده : باقر خلیلی
چندی است كه آموزگاران و استادان گلایه می كنند كه دانش‌آموزان و دانشجویان دربرگه‌های امتحانی ، جزوه ها و تحقیقات درسی را مانند گفت و گوهای نادرست روزمره شكسته می نویسند كه از رسانه های مجازی و شبكه‌های ارتباطی آموخته اند .
نخست گمان می رفت كه استثنا ست اما معلوم شد كه كاربرد عام یافته است . شكسته‌نویسی یعنی همگونی واژه به واژۀ گفتار و نوشتار كه موافقان و مخالفانی دارد . اما شكسته نویسی حافظۀ دیداری ما از كلمات را سست می‌كند و رفته رفته مرز درست و نادرست را به هم می ریزد و با خط و زبان فارسی آن می كند كه كرده است.
خط و زبان پاسبان ندارد و نمی‌توان دست و دهان مردم را بست ، اما كلاس درس چه ؟ مدرسه و دانشگاه رسمیت دارد و شكسته نویسی یعنی سرپیچی از دستور نوشتار و رسمیت كلاس .دانش‌آموز یا دانشجویی كه برگۀ امتحانی یا تحقیق كلاسی را به زبان شكسته می‌نویسد ، رسمیت محیط آموزشی را رعایت نكرده است و آموزگار یا استاد نباید بپندارد كه او در كارهای دیگر به رسمیت كلاس اعتنا كند. شكسته نویسی در برگۀ امتحانی و كار كلاسی مانند این است كه با لباس شب نشینی و دمپایی به مدرسه بیاییند . چه مخالف و چه موافق شكسته نویسی باشیم ، بهتر است كه برای پاسداری خطّ و زبان فارسی از شكسته‌نویسی دانش‌آموزان و دانشجویان جلوگیری كنیم و حافظۀ دیداری آنان از كلمات را نابود نكنیم، و به هر تدبیر نگذاریم این روش ناپسند فراگیرتر شود چون بی نگرانی و همكاری همۀ ما از نهادهای مسئولی مانند فرهنگستان و دیگران كاری ساخته نیست . والسلام
