از زبان فارسی بسیار گفتیم و گفتیم كه سخنی درازدامن است اما در روزگار ما ازهر سو كه بنگری ، شوربختانه با مشكلی دست و گریبان است . این بار از دید زبان های كلاسیك به آن بنگریم .
نویسنده : باقر خلیلی
در سال هزار وهشتصد و هفتاد و هشت میلادی در نشست ادیبان و زبان شناسان اروپایی در برلین زبان فارسی ، یونانی ، لاتین و سانسكریت به نام زبان های كلاسیك ( كهن ) برگزیده شد .
زبانی كلاسیك به شمار می‌آید كه باستانی باشد ، ادبیات غنی داشته باشد و در آخرین هزاره عمر خود تغییر اندكی كرده باشد .
فارسی از نظر شمار و تنوع ضرب المثل از سه زبان اول جهان است.
با وام واژگان عربی ، یونانی ، آرامی ، تركی و زبان های دیگر در زبان فارسی ، این زبان در شمار واژه‌ها از غنی‌ترین زبان ها شده است . در كمتر زبانی فرهنگی چون ( لغتنامۀ دهخدا ( در 18 جلد ( یا فرهنگ معین ) در 6 جلد دیده می‌شود.
زبان فارسی از زبان قدیمی ترفارسی میانه یا پهلوی و آن نیز خود از زبان فارسی باستان ریشه گرفته است. این دو زبان قدیمی تر برخاسته از سرزمین تاریخی پارس در حدود استان فارس امروز در جنوب ایران است .
فارسی میانه گویش رسمی در روزگار ساسانیان بود كه در دیگر سرزمین‌های ایرانی بسیار گسترش یافت چنان كه در خراسان بزرگ جانشین زبان‌های خراسانی شد و بخش‌های بزرگی از خوارزمی زبانان و سغدی زبانان نیز فارسی زبان شدند.
گویشی از فارسی میانه كه بعدها فارسی دری نام گرفت پس از اسلام به نام گویش معیار نوشتاری در خراسان شكل گرفت و این بار با گسترش به سوی غرب به ناحیه پارس و دیگر بخش های ایران بازگشت.
این رشته سر دراز دارد ، نقل خواهیم كرد . والسلام
