از ایران تا تورنتو

امیرعباس ربیعی، كارگردان فیلم «احمد» درگفتگو با برنامه «هفت اقلیم» رادیو فرهنگ درخصوص پذیرش فیلم «احمد» در «جشنواره بین‌المللی فیلم مسلمانان تورنتو» و سپس كنارگذاشتن این فیلم از جشنواره، گفت: سینمای ما باید راه ارتباط مستقیم با ملت‌ها را بازكند.
وی با اشاره به تاثیر حرف های افراد تحت نفوذ سیاستمداران معاند، در جشنواره‌های جهانی، گفت: سینمای ما باید به جنبه‌های مدنی ملت‌ها وصل شود، و ما باید كانال‌های اكران عمومی در كشورهای دیگر را پیدا كنیم. ما باید بتوانیم با شیوه‌هایی كه خودمان ایجاد می‌كنیم، راه را برای ارتباط مستقیم با ملت‌ها بازكنیم، و نباید به جشنواره‌هایی كه سیاست‌هایشان در اختیار ما نیست، اتكا كنیم.
ربیعی در ادامه گفت: فیلم «احمد» جنبه‌ای از انسانیت فرمانده «شهیداحمد كاظمی» را در یكی از بحران‌های عظیم تاریخی جهان یعنی «زلزله بم» روایت می‌كند، آن هم نه از نظر سیاسی و نه از زاویه‌ای كه بر اساس فرآیندهای آنها تنش زا باشد، وقتی جشنواره‌ای كه سیاستش نمایش فیلم‌هایی با رویكردهای اخلاقی، انسانی و دینی است این فیلم را می‌پذیرد؛ یعنی تعریفش از دین، آموزه‌هایی است كه «مسئولیت اجتماعی» را درپی دارد، و روحیه مبارزه با ظلم، خدمت به همنوع، و مسئولیت اجتماعی را در ذات خود دارد، و انسان را «اجتماعی» تعریف میكند، اما می‌بینیم كه این جشنواره توسط فشارهای بیرونی و سیاسی، فیلم احمد را از جشنواره بیرون می‌گذارند، و این نشان می‌دهد كه حرف‌ها و آرمان‌های حقوق انسان‌ها، همه صرفاً شعار است، و آنها فیلم‌های دینی كه جنبه‌ مسئولیت اجتماعی را نشان دهد، را دوست ندارند و نمی‌خواهند ملت‌ها این جنبه دین را هم ببینند، و با چنین شخصیت‌هایی آشنا شوند.
وی با اشاره به مواضع متفاوت ملت‌ها، با دولت‌ها و سیاستمداران، در قبال جنایات غزه گفت: باید به ملت‌ها وصل شویم و فیلم‌ها و آثارمان را از طریقی غیراز دولت‌ها و جشنواره‌ها، به ملت‌ها و مخاطبان برسانیم.
ربیعی در بخش دیگری از صحبت های خود، سینما را بستر هنری مناسب برای ارتباط با مخاطب دانست و گفت: سینما یك زبان مشترك، با شیرینی و جذابیت‌های فراوان است، كه می‌تواند بستر مناسبی برای روایت تاریخمان باشد، «سینمای استراتژیك» یكی از بهترین جنبه‌های هنریست كه می‌توان روی آن سرمایه‌گذاری كرد؛ یعنی وقتی هنرمند «اهمیت تاریخ» و «اثرگذاری هنر» را درك كند به خوبی می‌تواند رسالت هنری خود را ایفا كند.
وی افزود: در «سینمای استراتژیك» و راهبردی، باید نخستین خاستگاه، كنش‌ها و اتفاقات تاریخی كشورمان باشد، و غفلت از تاریخ، فرهنگ و جغرافیای سرزمینمان عواقب بسیاری را درپی خواهد داشت؛ بویژه كه ایران بخاطر وقوع اتفاقات گوناگون و متعدد در دوره معاصر و داشتن فرصت‌ها و موقعیت‌های دراماتیك فراوان، بستر مناسبی برای فعالیت‌های سینمایی است و اگر از پرداختن به آنها غافل شویم، در مواقع و مقاطع حساس، برای تصمیمات مهم دچار مشكل می‌شویم.
وی درپایان تاكید كرد: این مسائل گرچه تلخ هستند، اما ما را در مسیرمان استوارتر می‌كند.