مولوی علم را به دو دسته تقسیم می كند علم های اهل تن و علم های اهل دل
نویسنده : حسین نعمتی
علم های اهل دل حمالشان / علم های اهل تن احمالشان
علم چون بر دل زند یاری شود / علم چون برتن زند باری شود
(مولوی)
بسیاری كسان فكر می كنند كه علم همیشه خوب است و موجب ارتقا و تعالی انسان می شود. در صورتی كه در نگرش دینی و عرفانی علم در همه حال خوب نیست و گاهی به جای آن كه موثر و كارساز باشد اثر نامطلوب دارد .
در تعالیم دینی علم به نور تعبیر شده است اما همین علم برای برخی ها تبدیل به ظلمت و حجاب می شود و مانعی در مسیر تعالی انسانی.
مولوی علم را به دو دسته تقسیم می كند علم های اهل تن و علم های اهل دل
اگر دانشی كه می آموزیم باعث فربه شدن جسم و جسمانیت و تعلقات جسمانی شود موجب تاریكی وجود آدمی می شود . به تعبیر دیگر اگر علم موجب برانگیختن صفات ناپسند نفسانی همچون خودخواهی،حسادت، كینه، كبروغرور و... شود نه تنها برای آدمی مفید نیست ، همانند باری بر دوش او هست و آدمی را از تعالی وجودی خود دور می كند در صورتی كه علم حقیقی درست برعكس است علم باید برانگیزندۀ صفات پسندیده ای چون فروتنی،انصاف ،نیكخواهی ،مدارا و مروت و ... باشد این همان علمی می شود كه مولوی آن را به علم اهل دل تعبیر می كند و می شود یاریگر انسان. و آدمی روی آن قرار می گیرد و بدین ترتیب مسیر تعالی وجودی را آسان تر و سریع تر می پیماید.
