آز بی پایان انسان

دكتر مقدم در این برنامه در مورد ریشه حرص و طمع در انسان ها صحبت كرد و گفت :

نخستین نافرمانی در برابر پروردگار از سه چیز ریشه گرفت: غرور شیطان، آزمندی آدم و حسادت قابیل. دیو آز از درون بر دل و جان آدمیان چیره و روح و روان او را به حرص و طمع آلوده می سازد، آنگاه به ستم به دیگران و زیر پا گذاشتن مال و جانشان در راستای آزمندی های خود دست می یازند. آزمندی و حرص و طمع ورزی، پدیده ای سرشتی و غریزی در درون آدمیان است كه از اندرون دل و پنهان پندار، در لابه لای گفتار و كردار ایشان پیدا می شود. هرچند آدمیان آزمند گمان می كنند كه دیگران نمی فهمند، اما آهنگ گفتار و گونه واژگان، نشان دهنده پندار و خمیرمایه اوست و هرگز در پشت پرده های نیرنگ پنهان نخواهد ماند؛ چرا كه از كوزه همان تراود كه در اوست! او افزود : بی گمان نمی‌توان رفتار و نگرش آدمی را بیرون از دایره و محدوده بینش‌ها تحلیل و تبیین كرد. بر این اساس اگر توصیه‌هایی برای هر رفتار و كرداری ارائه شود می‌بایست با توجه به حوزه‌های بینشی و شناختی انجام پذیرد و راه‌های برون‌رفت از هر معضل و مشكل رفتاری را در تغییر بینش‌ها و نیز نگرش‌ها جستجو كرد. بر این اساس می‌توان گفت كه ریشه و خاستگاه هر رفتار و نگرشی، بینش‌ها و شناخت‌های شخص است. برای آنكه انسان از آزمندی و حرص رهایی یابد تغییر در بینش و نگرش‌ها، مهم و اساسی است. از این رو خداوند در آیات 19 تا 26 سوره معارج بر تغییر نگرش و بینش شخص در ارتباط با مفهوم زندگی دنیوی و اخروی تأكید می‌كند و از مردمان می‌خواهد كه برای آخرت و سرای دیگر اصالت قائل شوند و دنیا را تنها پل و گذرگاهی به سوی جهان آخرت بدانند.