بیش فعالی، صفت یا اختلال

دكتر هاشمی در این برنامه در مورد علائم بیش فعالی صحبت كرد و گفت :

اختلال كم توجهی - بیش فعالی (ADHD) یك بیماری مزمن است. این بیماری عمدتا كودكان را درگیر می كند ، اما می تواند بزرگسالان را نیز درگیر كند. این بیماری می تواند بر احساسات ، رفتارها و توانایی یادگیری چیزهای جدید تأثیر بگذارد.

اختلال كم توجهی - بیش فعالی به سه نوع مختلف تقسیم می شود:

نوع بی توجه
نوع بیش فعال-تكانشی
نوع تركیبی

هاشمی در ادامه گفت :
اختلال كم توجهی - بیش فعالی تركیبی
اگر دچار نوع تركیبی هستید ، به این معنی است كه علائم شما منحصراً در دسته بی توجه یا بیش فعال-تكانشی قرار نمی گیرند. در عوض ، تركیبی از علائم هر دو دسته در شما دیده می شوند.

بیشتر افراد حتی افراد بدون اختلال كم توجهی - بیش فعالی ، درجاتی از رفتارهای بی توجهانه یا تكانشی را تجربه می كنند. اما در افراد با بیش فعالی این مورد شدیدتر است. این رفتار در آنها بیشتر اتفاق می افتد و در عملكرد آنها در خانه ، مدرسه ، محل كار و موقعیت های اجتماعی اختلال ایجاد می كند.

تشخیص اختلال كم توجهی - بیش فعالی
تست ساده ای وجود ندارد كه بتواند اختلال كم توجهی - بیش فعالی را تشخیص دهد. كودكان معمولاً علائم را قبل از 7 سالگی نشان می دهند. اما اختلال كم توجهی - بیش فعالی علائم مشتركی با سایر اختلالات نیز دارد. پزشك شما ممكن است قبل از تشخیص ابتدا سعی كند مشكلاتی مانند افسردگی ، اضطراب و برخی از مشكلات خواب را رد كند.

راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روانپزشكی آمریكا (DSM-5) برای تشخیص كودكان و بزرگسالان مبتلا به اختلال كم توجهی - بیش فعالی در سراسر ایالات متحده استفاده می شود كه شامل ارزیابی تشخیصی دقیق از رفتار است.

برای تشخیص نوع خاصی از اختلال كم توجهی - بیش فعالی ، یك فرد باید حداقل شش مورد از 9 علائم اصلی آن را نشان دهد. برای تشخیص اختلال كم توجهی - بیش فعالی تركیبی نیز ، باید حداقل شش علامت بی توجهی و رفتار بیش فعالی-تكانشی داشته باشد. این رفتارها باید حداقل به مدت شش ماه وجود داشته و در زندگی روزمره فرد اختلال ایجاد كنند.

DSM-5 علاوه بر نشان دادن الگوی های بی توجهی ، بیش فعالی-تكانشگری یا هر دو ، بیان می كند كه برای تشخیص ، علائم فرد باید قبل از 12 سالگی دیده شوند. و علائم باید در بیش از فقط یك محیط حضور داشته باشند مثلا هم در مدرسه و هم در خانه. علائم باید در زندگی روزمره فرد تداخل ایجاد كنند و این علائم را نتوان با اختلال روانی دیگری توضیح داد.

تشخیص اولیه می تواند نوع خاص از اختلال كم توجهی - بیش فعالی را مشخص كند. اما علائم می توانند با گذشت زمان تغییر كنند. این موضوع مهمی برای بزرگسالان است ، بعضی ممكن است نیاز به ارزیابی مجدد داشته باشد.