گفتگو با اكبر ارمنده در برنامه هفت اقلیم
اكبر ارمنده گوینده پیشكسوت ورزشی در این برنامه در مورد خاطرات خود صحبت كرد و گفت:
گزارشگر ورزشی باید دارای صدای خاص و شنونده‌پسند باشد. اگر این فاكتور لازم در حرفه گزارشگری به ویژه در رادیو را نداشته باشد چه خوب است كه وارد این حرفه نشود. اطلاعات او باید در رشته‌ای كه انتخاب می‌كند، لازم و كامل باشد. این امر با مطالعه به روز و مستمر محقق می‌شود.
وی گفت: گزارشگر ورزشی بدون حضور در كلاس‌های ویژه گزارشگری و آموزش در این حرفه موفق نخواهد شد. البته در خصوص برخی از افراد استثنائاتی هم وجود دارد. گزارشگری به عنوان یك تخصص مطرح واز آن یاد می‌شود ولی باید بدانیم كه این حرفه را صرفا برای امرار معاش در نظر نگیریم و عشق و علاقه در آن مطرح است.
گوینده پیشكسوت رادیو ورزش با اشاره به سطح گزارشگران ورزشی در سایر استان‌ها بیان كرد: متاسفانه در استان‌ها خیلی به این موضوع اهمیت داده نمی‌شود و از هر صدا و هر دانشی برای این كار استفاده شده كه این موضوع منجر به آسیب در این حرفه می‌شود. این نكته هم حائز اهمیت است كه گاهی صداهایی را می‌شنویم كه اگر روی آنان كار شود قطعا نتیجه بخش خواهد بود. ولی به طور كلی موفقیتی كه شایسته این حرفه باشد تاكنون حاصل نشده است. ارمنده در ادامه در مورد تفاوت گزارش مسابقه رادیویی و تلوزیونی صحبت كرد و گفت: . رادیو با تلویزیون كاملا متفاوت است. عرض می‌كنم كه در تلویزیون بیننده به موضوع احاطه دارد یعنی به آن گزارش احاطه دارد و می‌بیند كه چه اتفاقی دارد می‌افتد و گزارشگری كه مسابقه فوتبال را در تلویزیون گزارش می‌كند اگر به هر دلیلی مكث كند وقفه‌ای در گزارش به وجود نمی‌آید ولی در رادیو سكوت معنی ندارد. بنابراین پیوسته اطلاعات لازم را باید داشته باشیم تا این كه وقفه‌ای در گزارش ایجاد نشود و این تفاوت اولیه در گزارش تلویزیونی با رادیویی است، در رادیو شنونده نمی‌بیند بنابراین باید اتفاقات ریزی را كه می‌افتد و حتی حواشی را برای شنونده‌ها توصیف كنیم.
