چرا روز شعر و ادب فارسی به نام «شهریار» ثبت شد؟
شهریار امتیازات درخشانی نسبت به دیگر شاعران دارد كه می‌توان دوزبانه بودن وی را از اصلیترین این امتیازات برشمرد، این امر مهم، عامل وحدت ملی است. شاعری آذری زبان كه منظومه «حیدربابایه سلام» را به آن فصاحت و فخامت آفریده، از اقیانوس ادب فارسی نیز غافل نبوده و جریان‌ساز می‌شود.
دیوان شهریار تابحال تصحیح نشده و به صورت مغلوط چاپ می‌شود. اثر شاعر آئینه تفكرات اوست، اما ما نتوانستهایم به شكل صحیح اندیشه شهریار را به مخاطبانش عرضه كنیم. هنوز سی سال از فوت استاد شهریار نگذشته است كه به اینقدر در دیوانش غلط وجود دارد. نیاز است كه مجمعی از بزرگان ادبیات فارسی گردهم جمع آیند و به این كار همت گمارند، چراكه اگر چنین خرد جمعی نباشد، هستند افرادی كه از چاپ دیوان این استاد بزرگ منافع مادی دارند و ناشیانه دست به تصحیح و حتی تحریف آن می‌برند. چنین اشخاصی خودسرانه دست به تصحیح اشعار شهریار می برند درحالیكه ما اجازه چنین كاری را نداریم و باید اثری ممدح براساس آنچه مدنظر شاعر بوده برجای بگذاریم نه آنچه كه بر ذهن و اندیشه خودمان می گذرد.استاد شهریار محبوبیتش را مدیون جامع‌الشرایط بودنش است، چنان كه گفته می‌شود فلان مجتهد در میان دیگر علما جامع‌الشرایط است، شهریار نیز در بین شعرا از این ویژگی خاص برخوردار است.در بحث قدرت شعری، شاعران دیگری نیز هستند كه در سطح شهریار شعر سروده باشند، اما آن‌ها در طول زندگی سوابق سیاسی از قبیل توده ای بودن، وطن فروشی یا تأثیرپذیری از فرهنگ غرب داشته‌اند كه خوشایند نیست. یا از نظر دینداری در درجه پائینی قرار دارند، به نحوی كه بدون اغراق می‌توان گفت هیچ شاعری در دینمداری به پای شهریار نمی‌رسد. دیوان شهریار دایره المعارف فرهنگ تشیع است و خدمتی كه شهریار به عالم تشیع كرده است، بعد از دوران صفویه به واقع در تاریخ بی نظیر است.ز نظر تكنیك شعری نیز دراین دوران شعر با دگرگونیها و شاید آفت هایی همراه بوده، چون در این دوران بود كه نیما یوشیج ظهور كرد و شعر نو را ساخت. لذا شعر اصیل و سنتی در این زمان از آن فخامت و صلابت خود افتاد و گاهاً كلمات هجو و مبتذل نیز وارد ساحت شعر شد. باید گفت كه نیما در بسیاری از موارد وزن و ردیفای شعری را بیشتر رعایت كرده است اما شاگردان او و افراطیون بعد ازاو این اصول را نیز رعایت نكرده و شعر را بیشتر درقالب نثر هدایت كردند.شهریار در این زمان همان كاری را كرد كه فردوسی هزار سال قبل برای زنده نگه داشتن شعر فارسی كرده بود. ما از روزهایی سخن میگوییم كه شاعران ادعای روشنفكری می كنند اما راه به جایی نمی برند و از روی ناامیدی اشعاری میسرایند كه روح یاس و ناامیدی را به جامعه نیز تسری میبخشند و هستند شاعرانی كه خودكشی نیز می‌كنند، اما شهریار با همت بلند خویش كه شخصیتی تاثیرگذار و نه تأثیرپذیر داشت، دربرابر اینهمه ناملایمات ایستاده و در مقابل نفوذ فرهنگ غرب، یكه و تنها به مبارزه پرداخته است.
