گفتگو با ابراهیم اكبری مدرس ادبیات
در برنامه كتاب فرهنگ در مورد ادبیات بومی
دكتر اكبری در این برنامه در مورد اهمیت ادبیات بومی صحبت كرد و گفت:
ادبیات بومی (اقلیمی) هم معنای گسترده ای دارد و هم معنای محدودی دارد. ادبیات بومی یا اقلیمی به منطقه یا كشور خاصی اطلاق می شود كه این سرزمین از كجا واقع شده و ساكنان آن منطقه می توانند آن را درك كنند. در این ادبیات اصطلاحات ، گویشها ، موقعیت جغرافیایی ، شرایط زندگی مردم رایج است.
او در ادامه افزود : ادبیات بومی ایران اگر به خوبی نوشته شود، آیینه تمام نمای فرهنگ و نوع زندگی مردم است و این اقلیم است كه ابیات كشورهای مختلف را از یكدیگر متمایز می كند.
اكبری در پایان افزود : امروزه با رشد صنعت بسیاری از زندگی های روستایی تغییر كرده و به زندگی شهری نزدیك شده است و نویسندگان نیز اغلب به نوشتن داستان هایی با فضای شهری می پردازند. البته نه تنها در ادبیات بلكه در كل بسیاری از رسومات و گویش ها در حال كم رنگ شدن و از بین رفتن هستند. اما ما باید با همكاری ملت و دولت میراث سرزمین خود را حفظ كنیم. برای مثال از نویسندگان محلی و آثار آن ها حمایت كنیم، برنامه هایی جهت ترویج رسوم و گویش های نقاط مختلف ایران تدارك ببینیم و اجازه ندهیم به دست فراموشی سپرده شوند.
