درام شنیداری

سروری نزاد در این برنامه در مورد نمایش های رادیویی صحبت كرد و گفت :
وی درباره ویژگی‌های رادیوتئاتر و تفاوتش با نمایش رادیویی توضیح داد: آنچه كه امروزه از آن به عنوان رادیوتئاتر نام می بریم اجرای یك نمایش رادیویی با كلیه خصوصیات یك نمایش رادیویی و استفاده از تمام تكنیك‌هایی است كه در یك نمایش رادیویی به كار برده می‌شود مانند استفاده از میكروفن، تنظیم نمایشنامه به شیوه رادیویی، بهره گیری از افكت و صداگذاری و … در سالن تئاتر اس اما تفاوتی كه رادیوتئاتر با نمایش رادیویی دارد این است كه رادیوتئاتر در حضور تماشاگران اجرا می‌شود و در این اجرای رادیویی از المان‌های تئاتری مانند اكسسوار، گریم، نور و ... هم استفاده می‌شود كه بهره بردن از این المان‌ها بستگی به خود كار و همچنین سلیقه و نظر كارگردان دارد. او همچنین در مورد ویژگی های منحصر به فرد درام شنیداری صحبت كرد و گفت :
رادیو همه‌جا هست و می‌تواند باشد. هیچ‌كدام از رسانه‌ها این ویژگی را ندارند. از دهه‌ی 1980 تاكنون ایستگاه‌های رادیویی سرتاسر جهان به‌طرز چشمگیری توسعه یافته‌اند. هرچه هست، رادیو هست و ظاهراً خواهد ماند. این یك حقیقت است.
سهل انگاشتن توان نمایش رادیویی ـ به‌عنوان شكلی جدی از درام در این رهگذر ـ تفكری بسیار سطحی است. نمایش رادیویی قدرتی بی‌نظیر دارد. اگر شما نمایش رادیویی را دوست ندارید، اشكالی ندارد؛ اما بدانید كه درست نمی‌شناسیدش. مثل كسی كه همواره نسبت به غذایی ابراز بیزاری و نفرت كرده و در صورت تحقیق جامعی پیرامون دلایل نفرت فرد از غذای نامبرده‌اش، دریافته شود كه هرگز آن غذا را با طبخ درستی برایش سرو نكرده‌اند! به‌محض اینكه برای چنین فردی همان غذا را با بهترین مواد و شیوه‌ی طبخ حاضر كنند، نسبت به ذائقه‌ی خود تجدیدنظر خواهد كرد.