بنای باستانی بحیرا

مجدی در این برنامه در مورد شهر باستانی بحیرا در سوریه كه دارای معماری رومی است صحبت كرد و گفت :

بعد از رسمی شدن مسیحیت در این شهر كلیساهایی ساخته شد كه به لحاظ معماری حائز اهمیت است. او ریشه این سبك معماری را به دوره هخامنشی نسبت داد و گفت :

بسیاری از قوس هایی كه ما در این بنا مشاهده می كنیم شبیه بناهای باستانی ایران است.

مجدی در ادامه در مورد این بنا افزود :

بصری نزد مسلمانان و مورخان اسلامی نقش و موقعیتی ویژه دارد، زیرا حدود سی سال قبل از بعثت رسول خدا (ص) شاهد قدوم مبارك آن حضرت در سن 9 یا 10 سالگی بود. این شهر در گذشته دور از توابع حوران بود و اكنون یكی از شهرهای استان درعا است. شهر بصری در قبل و بعد از اسلام، واسطه ی تجارت بین شبه جزیره ی حجاز و شام بوده و كاروان هایی كه از شبه جزیره برای تجارت به شام می آمدند، ابتدا توقف كوتاهی در شهر بصری می كردند و پس از تجارت مقدماتی و استراحت لازم به سوی دمشق می رفتند. قدمت بصری از لحاظ تاریخ و تمدن شهرنشینی به هزاره اول پیش از میلاد می رسد و هم اكنون نیز آثاری از آن دوران بر جای مانده است كه از آن جمله می توان به سالن تئاتر، مسجد عمری، جامع مبرك و كلیسا و دیر بحیرای راهب و محل دیدار وی با پیامبر اسلام (ص) در دوران نوجوانی نام برد.
دیر و كلیسای بحیرای راهب كه زمانی وی در آن به عبادت می پرداخت، امروز در كوچه های باریك و قدیمی بصری قرار دارد و از آن جز بنای مخروبه بدون سقف، با دیوارهای ریخته در برخی محل ها چیز دیگری باقی نمانده و به محلی برای بازدید گردشگران در شهر بصری تبدیل شده است. این مكان نزد مسلمانان اهمیت و قداست ویژه ای دارد، چرا كه پیامبر(ص) در دوران نوجوانی و حدود سی سال قبل از بعثت برای انجام امور تجاری همراه ابوطالب به شام آمده بود. كاروان آنان در این مكان به وسیله راهبی به نام بحیرا متوقف شد و مورد پذیرایی قرار گرفت. چون بحیرا به نوجوان همراه كاروان یعنی محمد(ص) نگریست با دیدن علائمی كه در كتاب آسمانی خود از پیامبر (ص) خوانده به ابوطالب گفت كه وی را محافظت كن زیرا من در پیشانی او مهر پیامبری می بینم. این مكان به جهت دیدار مزبور ارزش و قداستی ویژه در تاریخ اسلام دارد و امروز در بسیاری از كتاب های تاریخ اسلام به آن اشاره شده و می شود.
كلیسایی كه اكنون مخروبه آن دیده می شود به ظاهر در دوره بیزانس (قرن چهارم میلادی) یعنی سه قرن قبل از اسلام ساخته شده و در دوران های بعدی تعمیراتی در آن صورت نگرفته است. این كلیسا مساحتی حدود یكصد متر داشته و در ورودی آن اكنون با اتصال درب آهنی مسدود شده است و سقف این كلیسا نیز به مرور زمان از بین رفته و امروزه تنها دیواره های مرتفع آن باقی مانده است.