در وصف غلامعلی طاهری نقاش و هنرمند معاصر به مناسبت اعیاد شعبانیه
طاهری در این گفتگو گفت : من یك تابلو در ارتباط با حضرت صاحب‌الزمان(عج) كار كرده‌ام. تابلویی كه پیوندی میان انقلاب اسلامی ایران در سال 1357، دفاع مقدس و ظهور آقا امام زمان(عج) بود و در تابلو چهار عنصر دیده می‌شود.یك عنصر مجسمه شاه است كه از پایین پای مجسمه به دلیل آن جنایت‌هایی كه در دوران انقلاب اتفاق افتاد و خون‌ریزی‌هایی كه شد؛ خون جاری است. در كنار آن یك رزمنده‌ای است كه بر اثر جراحت بر زمین افتاده و همسرش بالای سر او نشسته و سر او را در آغوش گرفته و به سمت دیگری خیره شده كه آن سمت می‌تواند ادامه این روند مبارزه باشد. نكته مهم در اینجاست كه در سمت راست تابلو حضرت صاحب‌الزمان(عج) ظهور كرده و درحال گام برداشتن و آمدن به سمت شهید است و شهید هم دست خود را دراز كرده و پایین عبای حضرت را گرفته است.
طاهری اضافه كرد: به عبارت دیگر در این كار معانی و مفاهیم زیادی وجود دارد كه نقطه عطف آن همین توسل شهید و مجروح جنگی به امام زمان(عج) است. به جهت اینكه فضای اینكار متافیزیكی است ما حضور و ظهور امام زمان(عج) در قالب نیروهای ماورائی ترسیم می‌كنیم. نیرویی كه وجود دارد اما به چشم همه ما نمی‌آید و ممكن است كه افراد صالح بتوانند شخصیت امام زمان(عج) را درك كنند و حتی او را ببینند. در همین راستا ایده‌های زیادی وجود دارد كه می‌شود روی آن كار كرد.
وی در رابطه با مجموعه آثاری تحت عنوان «تناقضات» گفت: من آن نگاهی كه امام زمان(عج) به ما شیعیان دارد و انتظاراتی كه دارد را در قالب یك مجموعه از تابلوهای تناقضات به تصویر كشیدم. این نگاهی است كه وجود دارد كه ما میان افكارمان و اعمالمان تناقض است. آنچه را كه می‌اندیشیم و درست می‌دانیم تنها در ذهن داریم و در عمل، متاسفانه خیلی از ما خلاف آنها عمل می‌كنیم و من اسم آن را تناقضات گذاشتم و تعدادی آلبوم هم در این رابطه نقاشی كردم.
طاهری در پاسخ به این سوال كه چه قدر در رابطه با امام زمان(عج) آثار تجسمی خلق شده است؟ بیان كرد: در این زمینه بنا به دلایل متعددی كه وجود دارد كم كار داریم. نمی‌خواهم همه را بر گردن هنرمندان بگذارم كه كم‌كاری كرده‌اند؛ به هرحال آنچه كه در توانشان بوده با توجه به اعتقاداتشان انجام داده‌اند. بخشی به دلیل نبود حمایت لازم و نداشتن برنامه منسجم و هدفمند بوده است و مسئولین كم‌توجهی كردند. یعنی شامل برنامه‌های آنها نبوده است. می‌توانست شورای عالی انقلاب فرهنگی و یا مراكز دیگر این موضوع را در دستور كار قرار بدهند كه آثار فاخر و ارزشمند توسط هنرمندان نسل اول انقلاب كه كار فیگوراتیو انجام می‌دادند خلق شود و برای تاریخ هنر ایران ماندگار شود. نمی‌خواهم بگویم سفارش می‌دادند بلكه بستر را فراهم می‌كردند كه این شرایط ایجاد شود تا هنرمندان بدون دغدغه كار كنند.
