دكتر مسعود قیومی: در فضای دانشگاه و دانشجویان، پیوند بین دو حوزه علوم انسانی و فن آوری برقرار نشده است.
دكتر مسعود قیومی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، در گفتگو با برنامه «ققنوس» و به مناسبت برگزاری «نشست علوم انسانی دیجیتال و كاربردهای آن» گفت: متاسفانه در فضای كلی دانشگاه و دانشجویان، پیوند بین دو حوزه علوم انسانی و فن آوری برقرار نشده است.
وی تشریح كرد: از آنجا كه معمولا افراد فنی به سمت حوزه علوم انسانی آمده اند و با رویكرد فنی خودشان به طرح مسائل و پردازش داده ها پرداخته اند و نیز متاسفانه افرادی كه در حوزه خود علومانسانی بوده اند به این سمت حركت نكرده اند، چون پایه این حوزه، فن آوری اطلاعات است و لازم است مسائل و مباحثی را در مورد برنامه نویسی، الگوریتم نویسی، پایگاه داده و ساختارمند سازی آنها بدانند كه متاسفانه چنین مباحثی در رشته های علوم انسانی مطرح نمیشود، لذا پیوندی هم میان دو حوزه علوم انسانی و فن آوری اطلاعات «علوم انسانی دیجیتال» برقرار نمیشود.
وی تاكید كرد: به نوعی میتوان گفت؛ علوم انسانی مطرح در ایران، علوم انسانی محض است كه به «چرایی» میپردازد ولی در علوم انسانی حوزه دیجیتال درمورد «چیستی و چگونگی» صحبت میكنیم، و این موجب میشود كه دانشجویان حوزه علوم انسانی چندان رقبت نمیكنند به سمت مباحث اینچنینی بروند، و از سوی دیگر دانشجویانی كه فنی هستند، و قسمت فن آوری اطلاعات را آگاهی دارند، هیچ اطلاعاتی از بحث علوم انسانی ندارند، و این مشكل دوسویه است.
وی همچنین در توضیح راهكار رفع این مشكل گفت: رفع این مشكل تنها از طریق ایجاد رشته های بین رشته ای، فرارشته ای، و حتی چند رشته ای صورت میگیرد.
وی همچنین «علوم انسانی دیجیتال» را تلفیقی از علوم انسانی با فن آوری اطلاعات دانست و گفت: علوم انسانی دیجیتال، فرایندهای مرسوم در علومانسانی را با رویكرد رایانشی بخواهد كارهای تحلیلی انجام شود.
وی افزود: علوم انسانی دیجیتال درواقع بین رشته ای است و از تلفیق فن آوری با یك رشته علوم انسانی مثل اقتصاد و ادبیات و ... حاصل میشود و به نوعی از امكانات دیجیتال برای طرح سوالات جدید و یا پاسخگویی به سوالات موجود استفاده میشود.
وی افزود: ما در نشست «علوم انسانی دیجیتال و كاربرد های آن» كه به همت «پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی» برگزار شد، كوشیدیم ابعاد مختلف علوم انسانی را با رویكرد رایانشی و با كمك هوش مصنوعی مورد بررسی قرار دهیم و تبیین كنیم كه زبان محوریت تمام علوم انسانی را شكل میدهد و زبانشناسی علمی است كه در تمامی حوزه های علوم انسانی وجود دارد و اگر بخواهیم وارد حوزه «علوم انسانی دیجیتال» شویم باید از كانال زبانشناسی عبور كنیم و با كمك فن آوری بتوانیم آن رشته علوم انسانی مدنظر را تحلیل كنیم.