بررسی "راهكارهای پرورش مسئولیت پذیری" و نقش آن در "انعطاف و خلاقیت"

دكتر لیلا كاشانی وحید، روانشناس، در خصوص ضرورت مسئولیت پذیری گفت: به عهده نگرفتن مسئولیت مسائل و مشكلات افراد، از سوی آنها، ریشه بسیاری از مشكلات اجتماعی است.
وی همچنین به كارگیری شیوه " تنبیه و تشویق" برای ایجاد احساس مسئولیت در كودك را یك عامل یا كنترل بیرونی دانست و گفت: این امر موجب می‌شود كه كودك احساس كند مسئولیت كار به عهده او نیست لذا باید مسئولیت را به كودك محول كرد و كنترل را درونی كرد تا عملكرد كودك، هم كیفیت و هم استمرار داشته باشد.
وی افزود: تجربه نشان داده است كه روش تشویق و تنبیه در مورد نسلهای جدید چندان جوابگو نبوده است؛ چراكه آنها دارای شناخت گسترده و توان خواندن رفتارهای بزرگترها هستند لذا باید صادقانه مسئولیت را برای آنها تبیین و تعیین كنیم و از آنها بخواهیم.
وی همچنین با اشاره به مثال فشار از درون به تخم مرغ و یا فشار از درون به پیله كرم ابریشم گفت: انگیزه و كنترل درونی باعث میشود كه مسئولیت انجام كار به عهده خود كودك قرار گیرد و اینكه افراد احساس كنند باید تغییر رفتار دهند آن هم از طریق معرفی و گوشزد شدن قوانین و مقررات.
 دكتر وحید كاشانی همچنین گفت: یادگیری انضباط از حدود چهار سالگی آغاز می‌شود و از همان سنین پایین عادت ها در كودك در حال شكل‌گیری است؛ لذا مسئولیت نظم و انضباط اتاق اسباب بازی، و... باید به عهده خود كودك باشد.
وی در پایان گفت: افرادی كه شكست ها و مشكلات را به عوامل بیرونی و پایدار نسبت می‌دهند، تلاشی برای بهبود شرایط نمی‌كنند و برعكس، آن ها كه عوامل را درونی و ناپایدار می بینند تلاش بیشتر می‌كنند و امید به بهبود شرایط را دارند، لذا باید بكوشیم كه كودك این عوامل را درونی و ناپایدار ببیند.
وی همچنین قدرت و حق انتخاب دادن در حین تكلیف كردن مسئولیت را ضروری دانست گفت: دادن قدرت و حق انتخاب در حین مسئولیت به كودك، احساس مسئولیت را در كودك افزایش می دهد.