دكتر قطب الدین صادقی، كارگردان تئاتر، در خصوص بازخوانی آثار مولوی در تئاتر در برنامه «ققنوس» گفت: «مثنوی مولانا» از بهترین منابع گرانسنگ ما در حوزه نمایش است.
او توضیح داد: «مثنوی مولانا» دارای سوژه‌ها و داستان‌های بسیار جذاب است؛ منتها شیوه داستان گویی مثنوی؛ مثل هزار و یك شب و منطق الطیر عطار تكنیك «داستان در داستان» است كه این شیوه، خاص شرقی‌هاست، كه در آن «عمل بر عامل» و «فعل بر فاعل» بسیار چیره است و اتفاقاً خیلی جذاب و حتی مدرن است؛ چراكه حاوی تكنیك‌های امروزی چون سیال ذهن، تداعی معانی، پست مدرن و... است.
صادقی «شخصیت پردازی محكم و قوی» را دیگر ویژگی ارزشمند «مثنوی مولانا» برشمرد و گفت: در «مثنوی» شخصیتها منحصربه فردند، برای خودشان شناسنامه دارند، از یك افق فكری می‌آیند و حرفی برای گفتن دارند و حتی ساختار بسیار محكمی دارند؛ منتها وقتی بخواهیم آنها را به نمایش در بیاوریم باید كم و زیاد كنیم و به شخصیتها ابعاد مختلف دهیم.
او «مثنوی» را از بهترین منابع برای اینكه بتوانیم مسائل دراماتیك روز را با گذشته پربار فرهنگیمان پیوند دهیم، دانست و گفت: ما «درام» نداریم ولی چون بیان اصلی فرهنگی مان «شعر» بوده است، از این نظر بسیار غنی هستیم؛ هم در حوزه منابع انسانی(مولانا) و هم در زمینه منابع تغزلی(حافظ) و در زمینه منابع حماسی كه شاهكار فردوسی را داریم، و یكی از راه‌های غنا بخشیدن به تئاتر معاصر ما، بهره‌گیری از این منابع است.
صادقی تاكیدكرد: بازخوانی منابع غنی ادبی باید با این شرط صورت گیرد كه عیناً آنها را تكرار نكنیم؛ چراكه دوباره گویی احمقانه است و ما باید با زاویه و معنا و پیامی ملموس و منعكس كننده دغدغه بشر امروز، آنها را بیان كنیم و اینجاست كه ضرورت وجود نویسندگانی چیره دست كه بن‌مایه قصه‌ها را از این منابع در بیاورند احساس می‌شود.
او تاكید كرد: تاریخ هنر و ادبیات چیزی جز پوست انداختن و بازآفرینی مجدد نیست؛ آنچنان كه «آنتیگونه» را 16 نویسنده بزرگ جهان در 16 كشور بازنویسی و اجرا كردند؛ درحالیكه ما از معجزه بازآفرینی آثار ارزشمند خودمان غافلیم.
