«استاد فرشچیان به هنر نقاشی، غنا و استقلال بخشید.»
استاد «محمود فرشچیان» در سال ١٣٠٨ در شهر اصفهان دیده به جهان گشود. نقاشی را در كارگاه استاد «حاجی میرزا آقا امامی» آغاز كرد و سپس در هنرستان هنرهای زیبای اصفهان از استاد «عیسی بهادری» تعلم گرفت، سپس به اروپا رفت و به بررسی و مطالعه آثار نقاشان برجسته غرب همت گماشت تا اینكه به رهیافتی تازه از هنر نقاشان با معیارهای جهانی رسید.
استاد فرشچیان بوجودآورنده سبك و مكتب خاصی است، كه درعین توجه به «اصالت مبانی سنتی» این هنر، با «ابداع شیوه‌های نو»، قابلیت و كارایی نقاشی ایرانی را افزایش داده‌است.
او هنر نقاشی را «غنا» بخشید و از حالت الزامی «یك پدیده متكی به شعر و ادبیات» رها ساخت و رسالت و ارزشی درحد سایر هنرها، در نقاشی پدیدآورد.
او با خطوط روان و تركیب بندی‌های ظریف و مدور، راز و رمزها و اشارات درونی نهفته را در آثار خود پدیدمی‌آورد و در همین حال با «نوآوری» در گزینش موضوع و پرداخت اثر، به گستره‌ای فراتر از قالب‌های مرسوم می‌رسد.
رنگ‌های تابناك و مواج در آثار استاد، آیتی است از ابتكار، كه افسانه‌ای به نظر می‌رسد.
آثار او در بیش از صدها نمایشگاه در ایران و جهان با استقبال زیادی روبرو شده‌است و طراحی‌های ضریح اباعبدالله الحسین(ع) و امام رضا(ع) به قلم ماندگار و با كفایت استاد فرشچیان صورت گرفته، كه این نقوش زرین یادمانی خجسته در تاریخ فرهنگ و هنر ایران است.
