در برنامه «صبح به وقت فرهنگ» رادیو فرهنگ، مهدیه حقیقی، شاهنامه‌پژوه و پژوهشگر ادبیات فارسی، به بررسی مفهوم وطن در ادبیات فارسی و شاهنامه فردوسی پرداخت. وی با اشاره به جایگاه وطن در ناخودآگاه جمعی ایرانیان، گفت كه فردوسی با بهره‌گیری از نمادهایی چون رستم، سیمرغ و ققنوس، وطن را نه‌تنها به‌عنوان یك سرزمین، بلكه به‌مثابه حقیقتی جاودانه و مقدس تصویر كرده است.
حقیقی در این گفتگو تأكید كرد كه مرگ در شاهنامه، به‌ویژه مرگ قهرمانان، نه پایان بلكه آغاز رستاخیز و باززایش است. او با اشاره به داستان سیاوش و فلسفه سیاه‌پوشی در عزاداری‌ها، گفت كه این رنگ نماد جاودانگی و مقاومت در برابر ظلم است و در ناخودآگاه فرهنگی ما، پیوندی عمیق با شهادت و آزادگی دارد.
وی همچنین با استناد به ابیات فردوسی، مولانا و سعدی، مفهوم وطن را در پیوند با حقیقت، عشق و فداكاری تعریف كرد و افزود كه انتخاب مرگ آگاهانه برای دفاع از وطن و حقیقت، در شاهنامه به‌عنوان والاترین شكل زندگی معرفی شده است. به گفته حقیقی، وطن در شاهنامه نه فقط یك مكان، بلكه عرصه‌ای برای آزمون اخلاقی و انسانی است كه قهرمانان در آن با منیت خود روبه‌رو می‌شوند.
در پایان، حقیقی با اشاره به نقش رستم به‌عنوان نماد مهر و میانجی، وطن را سپری در برابر بدی‌ها دانست و گفت كه شاهنامه با زبان حماسی خود، وطن را به‌عنوان حقیقتی زنده و پویا در دل تاریخ و فرهنگ ایرانیان جاودانه كرده است.
