در برنامه « ققنوس» كه به زندگی مفاخر ادبی و فرهنگی كشورمان پرداخته می شود، امروز به زندگانی سیدكریم امیری فیروزكوهی؛ از شاعران معاصر ایرانی اختصاص دارد.
سید كریم امیری فیروزكوهی فرزند سید مصطفی‌قلی منتظم‌الدوله از سادات فیروزكوه بود. در فرح‌آباد فیروزكوه متولد شد. پدرش از رجال اروپا رفته عهد مظفری و آشنا به تمدن جدید و جد اعلایش امیر محمد حسین خان سردار از جمله فاتحان هرات و بانی دبستان خیریه ایتام در تهران بود كه به دبستان فیروزكوهی مشهور است. امیر در هفت سالگی به تهران آمد. پدرش همان سال درگذشت و او تحت تربیت مادر قرار گرفت. تحصیلات ابتدائی و متوسطه را در تهران در «مدارس سیروس»، «ثروت»، «سلطانی» و «كالج آمریكایی» گذراند. سپس به تحصیل منطق و كلام و حكمت همت گماشت و از محضر استادانی چون «آقا شیخ عبدالبنی كجوری» و «آقا سید حسین مجتهد كاشانی» استفاده كرد.
امیری فیروزكوهی شاعر غزل و قصیده و از شیفتگان صائب بود و به سبك هندی شعر می‌سرود. در شعر به «امیر» تخلص می‌كرد. در زبان عربی تبحر داشت و به آن زبان نیز شعر می‌سرود.
این ادیب فرزانه از پیروان سرسخت سبك و مكتب صائب بود به گونه‌ای كه وی نه تنها این سبك را احیا كرد، بلكه رویكردی زبان شناسی و اندیشه ای در شعر با مراجعه به سبك اصفهانی داشته است. وی همچنین بر دیوان صائب مقدمه ای بسیار طولانی حدود 119 صفحه نوشت. همچنین كتاب"دویست و یك غزل صائب"نیز نشانگر تاملات عمیق استاد فیروز كوهی در دیوان صائب است. وی از به كار بردن صفت" هندی"برای این سبك پرهیز می كرد و سبك هندی را سبك "اصفهانی"می نامید. اشعار وی مانند دیگر پیروان سبك صائب سرشار از نازك خیالی ها و مضمون آفرینی است. امیری فیروزكوهی به عنوان شاعری دینی هم شناخته می شود. شاعری كه مفاهیم دینی را در همان سبك مورد علاقه خود به نظم می آورد و این نگاه دینی، در گونه‌های دیگر شعرش از نظر مضمون حس می شود در واقع شعر دینی وی با همان تصویرسازی های رایج سبك اصفهانی، شكل می گیرد و رویكرد دوباره به شعر دینی می دهد. شعر گذشتگان در حوزه دین به تحمیدیه و مناقب خلاصه می شود و در دوران ظهور سبك اصفهانی و دوره بازگشت ادبی بیشتر به طرف مرثیه‌های حماسه كربلا پیش می‌رود اما در شعر امیری فیروزكوهی، نگاه بازشناسانه به مفاهیم دینی موازی با ستایش بزرگان دین قرار می گیرد، بنابراین باید اذعان كرد كه شعر وی نسبت به شاعران دیگر تأثیر تاریخی و آموزشی بیشتری بر شعر دینی داشت.
وی دارای اسلوبی مستقل است و در قالب غزل استاد بود، در قصیده نیز مهارت زیادی داشت. قصاید امیری هر كدام به مناسبت‌ها و دلایلی خاصی سروده شده‌اند؛ یكی از قصاید در فروردین 1361خورشیدی به مناسبت پیروزی ایران بر نیروهای در جنگ مشهور به فتح الفتوح سروده شده است.
از آثار این شاعر ماندگار می توان به ترجمه مكاتیب نهج البلاغه ترجمه ای از نفس المهموم حاج شیخ عباس محدث قمی، دیوان اشعار، تصحیح و مقدمه بر دیوان صائب، منظومه عفاف نامه در لزوم حجاب، احقاق الحق در حمایت از شعرای صفوی و دفاع از سبك هندی نام برد.
سرانجام این چهره ماندگار ادبیات در 19 مهر1363 خورشیدی دیده از جهان فروبست و در آستانه امامزاده طاهر در صحن حضرت عبدالعظیم به خاك سپرده شد.
برنامه «ققنوس» را ساعت 15:00 روی موج‌اف ام ردیف106 مگاهرتز از رادیو فرهنگ بشنوید .