در این مستند درباره بانوی مقاومت خوزستان تاریخ زنده یك شهر و مادر دارخوین ، زنی كه هشت سال در خط مقدم جنگ ماند. تندیس او را كه بخشی از میراث جنگ بود ساختند تا نمادی از زن ایرانی باشد، او‌كه برای رزمنده‌ها آشپزی می‌كرد و به آنها روحیه می‌داد تا قوت قلب رزمنده‌ها باشد صحبت می شود.
بانوی مقاومت خوزستان سال 1294 دیده به جهان گشود و مهر 1403 درگذشت. او در 12 سالگی با یكی از كارمندان مخابرات شركت نفت ازدواج كرد و در دارخوین ساكن شد. دو بار شاهد حمله به آبادان و دارخوین بود، یكبار حدود 90 سال قبل توسط انگلیسی ها و یكبار در جنگ تحمیلی كه آنجا توسط نیروهای بعثی محاصره شد. انگلیسی ها وقتی به دارخوین آمدند؛ لوعه 20 سال سن داشت ،با مستقر شدن قشون انگلیسی ها در دارخوین آنها مجبور شدند از آنجا فرار كنند چون اگر می ماندند آنها را اعدام می كردند. اما بعد از مدتی به محل زندگیشان بازگشتند.

هم‌زمان با آغاز جنگ تحمیلی و در شرایطی كه شهر دارخوین خالی از سكنه می‌شود، بی‌بی لوعه در دارخوین یكی از شهرستان‌های شادگان در نزدیكی آبادان و سنگر مقاومت برای حصر آبادان ماند و همراه با پسرانش ضمن شكل‌دهی نیروهای مقاومت مردمی، خدماتی مانند شستن لباس‌های رزمندگان و پخت نان و غذا به رزمندگان ارائه می‌داد.

لوعه به معنی رنج كشیدن است او مانند نامش در طول بیش از یك قرن زندگی در خوزستان تمام فراز و نشیب های این شهر را به چشم دید و محنت كشید. بسیاری از رزمندگان آن سال‌ها كه در این منطقه عملیاتی خدمت می‌كردند، بی‌بی را به خوبی می‌شناسند و حتی به واسطه فعالیت‌هایش به او لقب مادر جبهه‌ها دادند.
این مستند ساعت 14:30 روی موج اف ام ردیف 106 مگاهرتز از گروه تولید و تامین رادیو فرهنگ پخش می شود.