«ادبیات انقلاب اسلامی» بن مایه توحیدی دارد.
دكتر مهدی كاموس، نویسنده و منتقد ادبی، در برنامه «بوطیقا» گفت: در بررسی ادبیات انقلاب اسلامی توجه به این نكته مهم است كه باید ریشه های ادبیات انقلاب اسلامی را در ادبیاتِ دینیِ معترضی كه از دهه 40 آغاز شد، بیابیم.
وی افزود: این ادبیاتِ اعتراضی با بُنمایه های شیعی و مذهبی، با آثار بزرگانی چون؛ دكتر شریعتی، استاد محمود حكیمی، پرویز خرسند و مرحوم علامه حكیمی ادامه پیدا میكند.
وی همچنین توحیدی بودن(برخلاف چپی ها)، ظلم ستیز و عدالت محور بودن(مانند چپی ها) و الگوی امام حسین(ع) داشتن را ویژگی اصلی ادبیات انقلاب اسلامی برشمرد و گفت: بعد از جنگ آثار زیادی بنام «آثار انقلابی» منتشر شدند كه برخی عملا زیر سایه تفكرات سوسیالیستی و چپ قرار دارند؛ چراكه بزرگترین الگوی ما در ادبیات انقلابی، همان ادبیات چپ و سوسیالیستی است، كه سایه اش سالها بر ادبیات انقلابی و حتی اسلامی البته از نظر فرم سنگینی كرد، اما از نظر محتوا چنین نیست؛ چراكه بن مایه توحیدی و الگوی اباعبدا... الحسین(ع)، این تمایز را بین این دو ایجاد میكند.
وی در پایان تاكید كرد: فارغ از همه گروه ها و دسته بندی ها، مهم آن است كه ادبیات انقلاب اسلامی، ادبیاتی است كه «انسان انقلابی» را معرفی میكند.