میلاد ، پیامبر دوستی و صلح و امام صادق علیه اسلام

حضرت محمد صلی الله علیه و آله آخرین پیامبر الهى در 17 ربیع الاول از پدرى به نام "عبدالله بن عبدالمطلب" و مادرى به نام "آمنه بنت وهب" دیده به جهان گشود
پدرش عبدالله بن عبدالمطلب، پیش از تولد فرزندش محمد صلی الله علیه و آله در حالى كه همسرش آمنه به چنین فرزندى حامله بود به همراه سایر بازرگانان قریش جهت سفر تجارى عازم شام گردید و در بازگشت از شام در یثرب (مدینه منوره) بیمار شد و در همان جا درگذشت و توفیق دیدار نوزاد خویش را نیافت.
دوران شیرخوارگی آن حضرت در قبیله سعد، سپری گردید. در چهار یا پنج سالگی به مادرش بازگردانده شد. در شش سالگی مادر گرامی ایشان، دنیا را وداع گفت و جدش، او را تحت سرپرستی ومراقبت قرار داد. دو سال در كنار او حضور داشت و جدش هنگام وفات امر سرپرستی وی را به عموی مهربانش ابوطالب سپرد و حضرت رسول اكرم(ص) تا زمان ازدواج خویش همچنان در كنار عمویش باقی ماند.
رسول گرامی اسلام(ص) برای تجارت با اموال حضرت خدیجه، به شام سفر كرد و در 25 سالگی، عنفوان جوانی كه به راستگویی و امانت داری معروف بود، با حضرت خدیجه ازدواج كرد.
پیامبر بزرگوار اسلام(ص) در 40 سالگی به رسالت مبعوث گردید و با بصیرتی كامل، مردم را به سوی خدا دعوت كرد و از میان كسانی كه قبل از دیگران ایمان آورده بودند، یاران خویش را گرد آورد و پس از سپری شدن چهار یا پنج سال از آغاز دعوت وی به سوی حق، خداوند(ج) به او فرمان داد؛ تا بستگان خویش را از عذاب الهی بترساند و بعد به او دستور داد؛ تا رسالت خود را آشكار كند و مردم را آشكارا به اسلام فرابخواند؛ تا كسانی كه به اسلام علاقمند اند به مسلمانان و مؤمنان بپیوندند.
در سیره عملی پیامبر (ص) صدها نمونه از اخلاق نیك و زیبا وجوددارد كه هر كدام نشانگر قطره ای از اقیانوس عظیم حسن خلق آن حضرت است، همان گونه كه خداوند با تعبیر «و انك لعلی خلق عظیم; و همانا تو اخلاق عظیم و برجسته ای داری » به این مطلب اشاره فرموده است، یكی از عوامل گسترش و حفظ اسلام، حسن خلق و روش مهرآمیز پیامبر اعظم(ص) بود. از همین رو افراد در برابر خلق عظیم رسول الله(ص) آن­چنان عوض می­شدند كه تعصبات و عادات چندین ساله ­ی جاهلیت را كنار گذاشته و در مسیر هدایت قرار می­گرفتند.
پیامبر اسلام مدت 13 سال دین اسلام را در مكه تبلیغ نمود و در سال سیزدهم از دعوت خود، برای در امان ماندن خود و پیروانش از آزار مشركان مكه، به یثرب مهاجرت نمود و در آن شهر كه بعدا به افتخار او مدینة النبی (به اختصار مدینه) نامیده شد حكومت اسلامی را پایه گذاری نمود. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در سال ششم هجری نامه هایی را به سران قدرت های آن زمان یعنی روم و ایران و ... فرستادند و آنها را به اسلام دعوت نمود و در سال هشتم هجری مكه را فتح نمود و به دنبال آن مردم شبه جزیره عربستان گروه گروه به دین اسلام پیوستند.

اما جعفر صادق علیه السلام امام ششم شیعیان نیز در سال 17 ربیع الاول سال 83 قمری دیده به جهان گشودند و پس از پدر بزرگوترشان امام محمد باقر (ع) به مدت 34 سال امامت شیعیان را بر عهده داشت كه با خلافت پنج خلیفه آخر اموی یعنی از هشام بن عبدالملك به بعد و دو خلیفه نخست عباسی سفاح و منصور دوانیقی هم‌زمان بود. امام صادق(ع) به جهت ضعف حكومت اموی، فعالیت علمی بسیار بیشتری نسبت به دیگر امامان شیعه داشت. شمار شاگردان و راویان او را 4000 نفر دانسته‌اند. بیشتر روایات اهل بیت(ع)، از امام صادق(ع) است و از این‌رو مذهب شیعه امامی را مذهب جعفری نیز می‌خوانند.
امام صادق(ع) در میان پیشوایان فقهی اهل سنت نیز جایگاه بالایی دارد. ابوحنیفه و مالك بن انس از او روایت كرده‌اند. ابوحنیفه او را عالم‌ترین فرد در میان مسلمانان دانسته است.

از هشتصد كتاب درباره امام صادق(ع) نام برده‌اند كه كتاب‌های اخبار الصادق مع ابی حنیفه و اخبار الصادق مع المنصور از محمد بن وهبان دبیلی (قرن 4) از قدیمی‌ترین آنها است. برخی دیگر از كتاب‌ها درباره امام صادق(ع) عبارت است از: زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع) نوشته سید جعفر شهیدی، الامام الصادق(ع) و المذاهب الاربعة نوشته اسد حیدر، پیشوای صادق از سیدعلی خامنه‌ای و موسوعة الإمام الصادق، تألیف باقر شریف قَرَشی.