صادق رحمانیان به مناسبت سالگرد درگذشت قیصر امین پور در گفتگو با برنامه «عصر من» از رادیو جوان درباره ویژگی های اخلاقی و سبك و سیاق شعری زنده یاد قیصر امین پور گفتگو كرد.
به گزارش روابط عمومی رادیو فرهنگ، صادق رحمانیان شاعر و مدیر رادیو فرهنگ گفت: قیصر امین پور شاعری بود كه در پشت چهره خندان خود، غم غربت و دردی نهفته داشت؛ شاعری كه از نظر بنده هرگز از درد جامعه اش جدا و دور نبود و یك انسان قوی و شگفت بود.
وی افزود: در دورانی كه بنده در دانشگاه تهران دانشجو بودم و قیصر دانشجوی دوره دكتری بود با همدیگر مراوداتی داشتیم از همان مجموعه اول ایشان كه در كوچه آفتاب بود (اثری از رباعی و دوبیتی) تا تنفس صبح و گلها همه آفتابگردانند، شاعری بود كه فعالیت هایش مستمر بود و شعر شاعران بسیاری از جمله خود بنده را از نظر ساختار شعری شكل داد و جدای از همه ارزشمندی بلاغی و ظرفیت ها و توانمندی كه در زبان فارسی داشت؛ انصاف و اخلاق بسیار داشت و برای همه شاعران نوآمد و پیشكسوت ارزش و احترام قائل بود.
صادق رحمانی در پاسخ به این سوال كه چرا جریان شعری معاصر و شاعران جدید كمتر به واقعیات جامعه توجه دارند و عمق نگاه ادبی و تجلی واقعیات ملموس اجتماعی كه در شعر قیصر امین پور می بینیم را ندارند، پاسخ داد: شعر قیصر تحت تاثیر جریانات انقلاب اسلامی و سنت های شعری انقلاب كه دچار تغییرات ساختاری بود، شده بود.
مدیر رادیو فرهنگ در این باره گفت : شعر انقلاب و شعر دفاع مقدس در آن سال ها شعری بود كه با درد جامعه و مسئولیت های اجتماعی همراه بود و شاعرانی را می خواست كه تعهد اجتماعی داشته باشند و دردی كه در فضای انقلاب حس می شد را در اشعار و هنر خود جلوه گر می كردند.
وی افزود: در بین هنرمندان انقلاب اسلامی نوعی تعهد ایجاد شده بود كه این مسئولیت و تعهد را در هنرشان و شاعران در اشعارشان انعكاس دهند و قیصر نیز شاعر آن دوران بود. اما امروزه دیگر آن نقطه عزیمت تاریخی گذشته و سپری شده است و شاید شاعران هم دیگر دردی در جان و تنشان حس نمی كنند.
صادق رحمانی صحبت های خود در این گفتگو را با این شعر از زنده یاد قیصر امین پور به پایان رساند:
حرف‌های ما هنوز ناتمام...
تا نگاه می‌كنی:
وقت رفتن است
باز هم همان حكایت همیشگی
پیش از آنكه با خبر شوی
لحظه عزیمت تو ناگزیر می‌شود
آی...
ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان
چقدر زود
دیر می‌شود
