مروری بر زندگی زنده یاد غلامحسین یوسفی

دكتر ناصح در این برنامه در آغاز زندگی استاد غلامحسین یوسفی را بررسی كرده و گفت :
دكتر یوسفی در میان استادان بنام و مطرح زبان و ادبیات فارسی كشور چهره‌ای درخشان و كم‌نظیر به شمار می‌رفت. او از ویژگی‌هایی ممتازی برخوردار بود كه مجموع آن‌ها كمتر در كسی دیده می‌شد.و به معلّمی عشق می‌ورزید و به تأثیر آن باور داشت و آن را با هیچ منصب و سمتی قابل قیاس نمی‌دانست. اگرچه دولتمردان را احترام می‌كرد، اما از سر هوش و تجربه دریافته بود كه قطار سیاست حتی اگر چند روزی از بخت و اقبال برخوردار باشد، سرانجام خالی و بی‌بار خواهد رفت، ولی دانشی‌مرد هرجا رود و هر اندازه كه بر او زمان بگذرد، قدر می‌بیند و بر صدرش می‌نشانند. از این رو هیچ‌گاه به مناصب دولتی و حكومتی روی خوش نشان نداد و همواره از آن گریزان بود. او در برخورد با دانشجویانش صبور و مهربان بود و همواره آنان را تشویق می‌كرد و در آموزش و یاد دادن از هیچ كوششی فروگذار نمی‌كرد.

او منظم و منضبط بود و به نظم اهمیت فراوانی می‌داد. آداب‌دان بود و به رعایت ادب و احترام اهتمام ویژه‌ای داشت. او معلّمی را تنها در یاری دانشجویان خلاصه نمی‌كرد بلكه به همكاران جوانش نیز كمك می‌كرد و آنان را به انجام كار‌های علمی و تحقیقی عمیق تشویق می‌نمود. او گروه‌های آموزشی را اساس و شالوده دانشگاه می‌دانست و بر این باور بود كه استقلال و بالندگی آن‌ها، سربلندی و باروری علمی دانشگاه را در پی خواهد داشت، لذا در حد توان از دخالت‌های درون و بیرون دانشگاه در گروه زبان و ادبیات فارسی جلوگیری می‌كرد و نمی‌گذاشت كسی بدون برخورداری از معیار‌های علمی استوار جذب گروه شود.

دكتر یوسفی پژوهشگری «سعدی‌خصال» بود

وی افزود: بنابراین با رعایت این نظم و ترتیب آنچه را كه می‌دانست بهتر می‌توانست منعكس كند و آموزش دهد. استاد یوسفی هیچگاه بدون یادداشت و مطالعه به كلاس درس نمی‌آمد و به دلیل همین مطالعات مداوم، همیشه به‌روز بود و سعی می‌كرد از آخرین دستاوردهای علمی، در زمینه مورد نظرش بهره‌مند شود.

این استاد زبان و ادبیات فارسی تشریح كرد: دكتر یوسفی به كارهایی كه می‌كرد اعتقاد داشت و آن‌ها را با عشق و علاقه انجام می‌داد، همین رفتار و منش مناسب باعث می‌شد دانشجویان و دیگران، آنچه را او آموزش می‌داد به نحو احسن دریافت كنند و به خاطر بسپارند؛ هم‌چنین برای او احترام زیادی قائل شوند.