سیم و زر
درباره‌ی مجموعه داستان قطعه‌ی شورانگیز به قلم منیرالسادات موسوی
این مجموعه داستان در فضای مبارزات سیاسی مردم با رژیم شاهنشاهی دنبال می شود. نویسنده در جایگاه راوی اول شخص نشسته و داستان‌ها را از زاویه نگاه خود برای مخاطبش بازگو می‌كند.
در بخشی از «سخن ناشر» این كتاب آمده است: «حضور در كوران مبارزه، زیستن در توفان پرتلاطمی از رویدادهای خطیر و خوفناك و تنفس در هنگامه‌های توامان پیكار و گریز و دوره های دشوار زندان و تبعید، همه و همه اذهان بیدار این مبارزان را به منابع ارزنده‌ای از خاطرات شگفت‌انگیز و تجارب عبرت آموز بدل ساخته است؛ آن چنان كه شرح خاطرات این انسان‌های یگانه در قالب ادبیات داستانی؛ رمان، داستان بلند، داستان كوتاه می‌تواند مخاطبان و علاقه‌مندان بسیاری را به خود جذب كند و به آثاری نغز و تاثیرگذار بدل شود.»
داستان كوتاه «قطعه شورانگیز» كه عنوان كتاب نیز از آن برداشت شده است، روایتی داستانی از مبارزان دانشجو است؛ داستان دانشجویان انقلابی و مصممی كه در میانه راه جوانی و مبارزات سیاسی، طعم «عشق» را تجربه می‌كنند.
شخصیت دختر این داستان كه ماجرا را روایت می‌كند، به شخصیت «حسین شفقت» دلباخته است. در بخشی از متن این داستان می‌خوانیم: «به حیاط مركزی می‌رسم. دایره‌هایی شكل گرفته مانند دریاچه‌ای كه با هر تكه سنگ كه درونش می‌اندازند، آب دریاچه موج بر می‌دارد و دایره ها بزرگ تر می شوند! دخترها با روسری. چادر. با موهای دمب اسبی. با موهای كوتاه و بلند. پسرها با ریش های سیاه. با سبیل های پر و بلند. با صورت های اصلاح شده. با موهای بلند و بعضی كوتاه اما همه با كفش های كتانی! همه را نگاه می كنم اما او نیست! نكند دیگر هیچ وقت نباشد؟ شاید هرگز هم نبوده؟ دایره‌ها پر می‌شوند. آن قدر پر كه نمی توانم بشمارمشان. چشمم هنوز به دنبال اوست. پارچه نوشته ای بالا می رود. در وسط دایره دختری با چادر مشكی و صورت پوشیده یك طرفش را گرفته است و پسری بلندقد كه عینك تیره دارد و كله نخی اش را تا روی ابرو كشیده طرف دیگرش را. نوشته ها را می خوانم: «ماخواستار آزادی دانشجویان در بند ساواك هستیم. ما خواستار بازگشت دانشجویان زندانی و اخراجی به كلاس درس هستیم. تا آزادی محمد شریفی، حسین شفقت، عباس رفعت و رضا مهدوی، اعتصاب و تحریم كلاس ها ادامه دارد...»
نویسنده در این داستان كوشیده است با توصیف خوب و به جایی كه از نمادهای دوران انقلاب اسلامی ارایه داده است، مخاطب را با خود به سال‌های وقوع انقلاب ببرد و گوشه ای از اضطراب و دغدغه های خانواده های دانشجویان انقلابی را ترسیم كند.