بررسی فیلم شادروان

ویژه برنامه چهلمین جشنواره فیلم فجر

رضا صائمی
حسین نمازی در فیلم «شادروان» یك كمدی موقعیت قابل قبولی را به تصویر می‌كشد كه از دل یك فضای تراژیك بیرون آمده و به فضای آبزرود نزدیك می‌شود. تلاش یك خانواده تهی دست برای كفن و دفن پدرشان. مراسمی كه به واسطه فقر و برخی موانع حاشیه‌ای به یك معضل بدل می‌شود كه به واسطه آن قصه فیلم بسط پیدا كرده، شخصیت‌ها معرفی شده و موقعیت‌های مفرح و طنازانه‌ای در درون آن شكل می‌گیرد. در واقع با مرگ پدری تهی دست و بی مسئولیت، خانواده‌اش حتی در دفن جنازه او هم دچار مشكل می‌شوند. فیلم از چند خرده روایت هم بهره می‌گیرد كه البته به طور مستقیم با خط اصلی داستان نسبت دارد. تلاش اطرافیان برای كمك كردن به این خانواده برای برگزاری آبرومندانه مراسم خاكسپاری تداعی‌گر فیلم مهمان مامان و تلاش همه برای برگزاری مهمانی است. شادروان در عین حال و در ذات خود یك كمدی انتقادی و آسیب شناسانه درباره طبقات فرودست جامعه است كه گاهی با وجود طنز نهفته در آن نمی‌توان تلخی آن را فراموش كرد. شادروان در واقع روایتی از اشك‌ها و لبخندهای طبقه فرودست جامعه است.