واقعه نگاری روز چهارم محرم

پس از روز سوم محرم الحرام سال 61 هجری قمری، روز چهارم، عبیدالله بن زیاد مردم كوفه را در مسجد جمع كرد و سخنرانی نمود و ضمن آن مردم را برای شركت در جنگ با امام حسین (ع) تشویق و ترغیب نمود.

سخنرانی «عبیداللّه بن زیاد» علیه امام حسین علیه السلام در مسجد كوفه
در این روز عبیدالله بن زیاد مردم را در مسجد كوفه گرد آورد و خود به منبر رفت و گفت: اى مردم! شما خاندان ابوسفیان را آزمودید و آنان را چنان شناختید، كه می‌خواهید! و یزید را می شناسید كه خوش رفتار و پسندیده روش است! و به زیر دستان احسان مى‌‏كند! و عطایاى او به جاست! و پدرش معاویه هم در زمان خودش چنین بود و این پسرش یزید هم بعد از او بندگان را گرامی می‌دارد! و اینك یزید دستور داده است كه بهره شما را از عطایا بیشتر كنم و پولى را نزد من فرستاده است كه در میان شما قسمت نموده و شما را به جنگ با دشمنش حسین بفرستم! این سخن را به گوش جان بشنوید و اطاعت كنید.

سپس از منبر به زیر آمد و عطایای وافری به مردم داد و آن ها را به كمك عمر بن سعد به جنگ حسین (ع) فرستاد و براى مردم شام نیز عطایائی مقرر كرد و دستور داد تا در تمام شهر ندا دهند كه مردم براى حركت آماده باشند و خود و همراهانش به سوى نخیله حركت كرد و حصین بن نمیر و حجار بن ابجر و شمر بن ذى الجوشن را به كربلا گسیل داشت تا عمربن سعد را در جنگ با حسین كمك نمایند.

لشكر كشی شمر بن ذی الجوشن به سمت كربلا
پس از اعزام عمر بن سعد به كربلا، شمربن ذى الجوشن اولین فردى بود كه با چهار هزار نفر سپاهى آزموده براى جنگ با امام حسین علیه ‏السلام اعلام آمادگى كرد و بعد یزید بن ركاب كلبى با دو هزار نفر و حصین بن نمیر با چهار هزار نفر و مضایر بن رهینه مازنی با سه هزار نفر به سپاه عمر بن سعد پیوستند. اما شرورترین نیروهای عبیدالله بن زیاد، لشكر شمر بن ذی الجوشن بود كه به استعداد چهار هزار تن به قصد نبرد حتمی با اهل بیت پیامبر(ص) به سمت سرزمین كربلا رفتند. ورود شمر به كربلا، مصادف با روز نهم ماهمحرم بود.



سال 61 هجری قمری كه حركت حسین بن علی (ع) به سمت عراق آغاز شد، شمر اخبار این حركت را دقیقاً پیگیری می‌كرد. او از جمله افرادی بود كه عبیدالله بن زیاد او را برای پراكنده كردن مردم كوفه از اطراف مسلم بن عقیل به دارالاماره فرستاد. پس از آنكه امام حسین به كربلا رسید،عمر بن سعد، فرمانده لشكر كوفه، قصد جلوگیری از جنگ و خون ریزی داشت و به دنبال راه حل مسالمت آمیز بوداما شمر، ابن زیاد را كه به نظر می‌رسید با قصد عمر بن سعد موافق است به جنگ با امام تشویق كرد. عبیدالله هم نظر شمر را قبول كرد، او را فرمانده سپاه با 4000 جنگجو كرد و همراه با نامه‌ای به طرف عمربن سعد فرمانده كوفه به كربلا فرستاد تا از حسین بخواهد كه یا تسلیم شود و یا به جنگ تن دهد و به دنبال این نامه گفت ای عمر سعد، اگر این‌كار را انجام نمی‌دهی از لشكر ما كناره بگیر و لشكر را به شمربن ذی الجوشن واگذار. در روز عاشورا او فرمانده پیاده‌های لشكر كوفه بود.