مروری بر كتاب هایی با محوریت شخصیت حضرت علی (ع) به مناسبت ایام قدر
كتاب جانشین پیامبر
با وجود تلاش دشمنان اهل بیت و حكومت اموی در جهت محو نمودن نام امیرالمومنین (علیه السلام) اما مگر می‌شود فردی كه از آغازین روز بعثت پیامبر به اسلام لبیك گفته و حضورش با تك تك لحظات رسالت گره خورده، از تاریخ محو شود؟ استاد محمدعلی جاودان كه عمری را به مطالعه و تحقیق گذرانده‌اند و در یافتن مستندات تاریخی صحیح استخوان خرد كرده‌اند حاصل كار خود را در این كتاب گرد آورده‌اند و زندگی امیرالمومنین (علیه السلام) از ولادت تا زمان غصب خلافت را براساس محكم‌ترین منابع تاریخی نگاشته‌اند. تمركز این زندگینامه بر اثبات جانشینی امام علی (علیه السلام) برای پیامبر است. خاتم المرسلین از همان سال‌های ابتدایی رسالت خود كه هنوز اسلام پا نگرفته و جز خانواده خود كسی به آیین جدید نگرویده بود به مساله جانشینی حضرت علی (علیه السلام) اشاره داشتند و پس از آن نیز در موقعیت‌های متعدد این مساله را به اصحاب خود متذكر می‌شدند. به جرات می‌توان گفت مساله ولایت پرتكرارترین وصیت پیامبر برای امت خود بود و جایگاه حضرت امیر به امری تثبیت شده و غیرقابل انكار برای تمام انصار و مهاجرین بدل شده بود. با این حال بلافاصله پس از رحلت آخرین فرستاده الهی مردم، حق جانشینان او را پایمال نمودند و دخت النبی كه برای دفاع از ولایت به پا خاسته بود را به شهادت رساندند.
كتاب ترجمه الغارات
آن زمانی كه مردم خشمگین و عصبانی از ظلم خلیفه سوم او را به قتل رساندند و پس از آن به در خانه امیرالمومنین (علیه السلام) شتافتند حضرت امیر به ایشان هشدار داد كه شما تاب و توان عدالت و حكومت حق ندارید اما مردمان نپذیرفتند و به اجبار ایشان را بر كرسی خلافت نشاندند. حكومت چهار سال و نه ماهه ایشان نشان داد كه حق با امیرمومنان بوده و سرانجام مردمش او را در سخت‌ترین لحظات مظلوم و غریب رها ساختند تا اینكه به شهادت رسید. در جنگ صفین سپاه حضرت با بی‌ولایتی خود سبب شدند در یك قدمی پیروزی جنگ مغلوبه گردد و پس از آن جامعه تحت حكومت ایشان دچار چند دستگی بشود. معاویه از این اختلاف بهترین بهره را برد و با غارت شهرهای مختلف پایه‌های حكومت مركزی را تضعیف كرد. در این دو سال پایانی از حكومت حضرت را كه به الغارات شهرت یافت، می‌توان اوج مظلومیت و تنهایی مردی را دید كه می‌خواست عدالت و آرامش برای تمام مردمش به ارمغان بیاورد اما مردمی كه تنها به خواسته‌های زودگذر دنیوی وابسته بودند او را در این راه تنها گذاشتند و سرانجام در محراب مسجد شد آنچه نباید می‌شد. این كتاب را در واقع مقتل امیرالمومنین است.
كتاب تحیّر
چه بسیار شاعران و هنرمندانی كه از هنر و ادب خود تحفه‌ای ساختند پیشكش امیرالمومنین (علیه السلام) سنتی كه از زمان خود اهل بیت آغاز گشت و همواره امامان از این مسیر حمایت نمودند. عرض ارادت‌هایی كه نه برای صله و پاداش بلكه به این امید سروده شدند تا هر بیت برائت‌نامه‌ای از آتش جهنم باشد. چه بسیار از معارف و مناقب اهل بیت (علیهم السلام) كه از طریق شعر به مردم منتقل گشتند و تاثیری دوصد چندان بر مخاطب گذاشتند. در تاریخ داریم كه گاه در مقابل خلفایی كه به خون اهل بیت (علیهم السلام) تشنه بودند شاعران زبان به مدح گشودند و حتی این دشمنان نیز ناچار به اقرار و تحسین گشتند. سنت مادحی قدمتی طولانی دارد و در طی هر عصر و دوره بلبلانی بودند كه از دریای فضایل اهل بیت سرودند و گفتند و قطره‌ای از این دریا كم نگشت. در عصر حاضر نیز شاعران آیینی بسیاری هستند كه قلم خود را وقف آستان نورانی حضرات معصوم كرده‌اند. از جمله این افراد استاد سیدحمیدرضا برقعی است كه اشعارش زبانزد عام و خاص است. در این كتاب ایشان مثنوی-غزل زیبا و احساسی در وصف امیرالمومنین (علیه السلام) سروده‌اند كه از آغاز ولادت حضرت شروع می‌شود و تا هنگام شهادت ایشان ادامه می‌یابد. در این ایام فرصت مناسبی است تا حوادثی كه بارها از زبان مورخان و خطیبان شنیده‌ایم این بار از زاویه دید یك هنرمند به تماشا بنشینیم.
